Gdzie leży granica człowieczeństwa? Gdzie leży Twoja granica? Tożsamość może być ciężarem. Eksperymentujesz z nią. Jak daleko posuniesz eksperyment nie tracąc siebie kimkolwiek „ja” jest? Co jest między pieśnią humbaka a gestem metalowej ręki? Pomiędzy ciałem a maszyną? Ty.

Marcin Fortuna – aktor sceny off, muzyk, performer. Od 10 lat związany z grupą Teatr Resursa w Radomiu. Nagroda Jana Peszka za monodram „Audiencja” w 2017 r., II nagroda w Konstelacjach Teatralnych za spektakle „Audiencja” oraz „Łysa Śpiewaczka” w 2016 r., I nagroda za spektakl „Audiencja” Trybuna Teatru, Piotrków Trybunalski. Redaktor radomskiego zina „Bunkier”. Muzyk projektów: Sordina Trąb Yerycha, Manekin Tango, MIR.

„Moje ciało umrze… Ale nie pozwalajcie sobie na wygodę nakładania klisz z banału. Niech moje ciało przemówi do was, jak słoje ściętego drzewa. Pochylcie się nad tym cielskiem. Włóżcie dłoń w czaszkę i wybierzcie się na wędrówkę gibkimi i czułymi palcami, jakbyście szli między żebrami wyrzuconego na brzeg morza ogromnego humbaka. Wyobraźcie sobie jego śpiew i posłuchajcie go. Posłuchajcie pieśni humbaka.”

Marcina Fortuny nie trzeba przedstawiać – jest w końcu jednym z redaktorów Bunkra. Wczoraj w radomskim Amfiteatrze zaprosił na premierę monodramu „Pieśń humbaka” opartego na tekście Pawła Błacha. Kameralny mocny spektakl, któremu nie zaszkodziła nawet covidowa formuła – w innych okolicznościach to nie wyglądałoby inaczej przecież. Marcin przykuwa uwagę cały czas i jest w swoim show imponujący i inspirujący. Naprawdę warto go zobaczyć w tym przedstawieniu, dlatego szukajcie okazji, jeśli tylko się pojawią. Wracamy do sytuacji sprzed pół roku – trzeba dbać o kulturę bardziej niż kiedykolwiek!

– Grzegorz Bartos w zinie Bunkier