Tytuł spektaklu pochodzi od nazwy dziennika prowadzonego przez Edwarda Stachurę na kilka miesięcy przed tragiczną śmiercią. Stanowi wstrząsające świadectwo zmagania się z cierpieniem, czasem, losem oraz pogodzenia się z tym, co nieuniknione. Treść, jaką niesie ze sobą przedstawienie proponuje nową perspektywę rozumienia świata oraz tego, po co tu jesteśmy. Główny bohater znajduje się pomiędzy obcością, odrazą do współczesnej rzeczywistości, a chęcią przeżywania i uznawania życia, wartości, człowieka, etyki. Mimo, że scenariusz spektaklu zawiera również fragmenty innych utworów Stachury, to właśnie dziennik stanowi większą część przedstawienia. Jerzy Satanowski, przyjaciel Stachury wspomina, że dziennik to „najważniejszy z tekstów Stachury i jeden z najlepszych w polskiej literaturze powojennej. Przestało mu smakować życie, a Stachura nie mógł żyć, nie delektując się światem”.

Autor scenariusza: Edward Stachura
Opieka reżyserska/ inscenizacja: Joanna Zdrada
Scenografia: Bartosz Bandura
Teksty i muzyka: Łukasz Michalski

Bartosz Bandura – aktor, tancerz, performer. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Wyróżniony odznaką honorową Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Zasłużony dla Kultury Polskiej” (2020). Najciekawszy debiut 2014 według miesięcznika „Teatr”. Laureat honorowego indywidualnego wyróżnienia 25. edycji Konkursu o Złotego Yoricka na Festiwalu Szekspirowskim w Gdańsku (2018). Znalazł się u boku takich aktorów, jak Jan Englert, Adam Ferency czy Adam Woronowicz w 22. Subiektywnym Spisie Aktorów Teatralnych autorstwa Jacka Sieradzkiego, redaktora naczelnego miesięcznika Dialog. Związany z Teatrem im. Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim.

Jeszcze na studiach wystąpił w filmie „I była miłość w getcie” w reżyserii Jolanty Dylewskiej i Andrzeja Wajdy, we współpracy z Agnieszką Holland. W teatrze debiutował u boku Jana i Błażeja Peszka w spektaklu „Wejście Smoka. Trailer” (reż. B. Szydłowski). Przedstawienie prezentowane było na międzynarodowych festiwalach: „Teatromania”, NRW Theatertreffen. Zagrał główną, tytułową rolę w wielokrotnie wyróżnianym przedstawieniu „Ony” (reż. A. Moś-Kerger). Spektakl znalazł się wśród finalistów 20. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej (2014) oraz był prezentowany w ramach programu Instytutu Teatralnego „Teatr Polska” (2015). „Ony” został zaprezentowany na XIV. Festiwalu Dramaturgii Współczesnej „Rzeczywistość przedstawiona” w Zabrzu (2014), a także otrzymał nominację w organizowanym przez Gazetę Wyborczą plebiscycie „Ale Sztuka!” (2015).