By wziąć udział w przesłuchaniach, należy przesłać wypełnioną KARTĘ ZGŁOSZENIOWĄ bez nagrania audio-video, wymaganego w etapie pierwszym.

Ważne terminy:
8 stycznia 2025 r. – termin przesyłania zgłoszeń do drugiego etapu konkursu (przesłuchań na żywo);
18 stycznia 2025 r. – drugi etap konkursu: przesłuchania na żywo w Tychach (godz. 9.00) i koncert laureatów (godz. 15.30).

UWAGA! Decyduje kolejność zgłoszeń. Do drugiego etapu zakwalifikowanych będzie maksymalnie 8 pierwszych kompletnie wypełnionych i przesłanych zgłoszeń.
W puli nagród 15 tysięcy złotych, udział w koncercie laureatów z kolędowaniem pod batutą prof. Henryka Jana Botora i możliwość zagrania pełnowymiarowego koncertu podczas przyszłej edycji Tyskich Wieczorów Kolędowych.

foto. Włodzimierz Chrzanowski

Rok 2024 był to rok wielkich jubileuszy. Miejska Galeria sztuki OBOK świętowała trzydziestolecie istnienia. Z tej okazji przez cały rok mogliśmy oglądać wystawy indywidualne tyskich twórców o niekwestionowanym dorobku, a jubileusz rozpoczęła zbiorowa wystawa tyskiego środowiska artystycznego, na której, obok młodych twórców, swoje prace zaprezentowali artyści pamiętający początki galerii: Elżbieta Kuraj, Ireneusz Botor, Janusz Karbowniczek czy Stanisław Mazuś.

W listopadzie odbyły się 50. Tyskie Spotkania Teatralne, najstarszy tyski festiwal i jeden z najstarszych festiwali teatralnych w kraju. Jego istotą są oczywiście pokazy konkursowe. Impreza od lat przyciąga najciekawsze zjawiska polskiej sceny niezależnej i offowej. Jednak tłumy widzów czekają też na spektakle mistrzowskie. W tegorocznej, jubileuszowej edycji publiczność mogła oglądać na scenie m.in. Daniela Olbrychskiego, Krystynę Jandę, Olgierda Łukaszewicza czy Emilię Krakowską. Ten festiwal to prawdziwy rarytas dla miłośników teatru. Warto dodać, że 50. TST odbyły się w odnowionej przestrzeni Teatru Małego. Budynek został oddany do użytku we wrześniu po trwającym półtora roku remoncie i po termomodernizacji. Pamiętamy, że nawet przed powrotem do macierzystej siedziby Teatr Mały nie zwalniał tempa, prezentował w pierwszej połowie roku dwie premiery, oparte na dziełach literackich z kanonu lektur szkolnych.Reżyserkom tych spektakli (Alinie Moś, Anieli Kokoszce i Paulinie Giwer-Kowalewskiej) udało się wydobyć współczesne, uniwersalne i głębokie treści, czytelne dla widzów w każdym wieku. Mowa tu o Latarniku i Psie, który jeździł koleją.

Nieco skromniejszy jubileusz, bo „zaledwie” 10. edycję obchodził w tym roku także Festiwal Teatrów Niezależnych Andromedon, który od dekady wprowadza w przestrzeń Tychów teatr uliczny. Odbyły się również inne tyskie festiwale, z których miasto słynie od lat wśród koneserów i miłośników różnych gałęzi sztuki i muzyki: Śląska Jesień Gitarowa, Tyskie Wieczory Kolędowe, Auksodrone, Festiwal Monodramu MoTyF, Tyski Festiwal Performance, Rock na Plaży (który zbiegł się z jubileuszem trzydziestolecia działalności zespołu Cree), a także Tyski Festiwal Słowa LOGOS Fest. Ta ostatnia impreza miała nawet dwie odsłony: wrześniowy LOGOS Gombrowicza, czyli tyskie obchody roku mistrza z Małoszyc, oraz 11. edycję festiwalu poświęconą twórczości Jacka Cygana, z jego osobistym udziałem.

Muzeum Miejskie w Tychach rozpoczęło rok znakomitą wystawą Tyski Klub Fotograficzny KRON. Śląsk 1978–1983 ukazującą dorobek tego kolektywu. Była to pierwsza wspólna wystawa tej grupy od 1983 roku, czyli jej rozwiązania czterdzieści lat temu. Dopełnieniem ekspozycji była publikacja, która otrzymała szereg nagród i wyróżnień, m.in. w konkursie Fotograficzna Publikacja Roku 2024 czy nominację do Photo Book of the Year 2023 w ramach Grand Press Photo 2024 (książkę w formacie pdf można pobrać ze strony internetowej muzeum). Wśród tegorocznych projektów tyskiego muzeum była też bardzo interesująca wystawa Stella – niezaistniałe osiedle przyszłości. 

Jeśli chodzi o wystawy, nie sposób nie wspomnieć o Tichauer Art Gallery. Ta prywatna instytucja zaprezentowała w tym roku twórczość m.in. Marca Chagalla i Pabla Picassa. Natomiast jeśli chodzi o wydarzenia muzyczne, poza Śląską Jesienią Gitarową i Festiwalem Auksodrone, przez cały rok w Mediatece gościli i wspólnie z orkiestrą AUKSO koncertowali znakomici instrumentaliści, eksperymentujący z rozmaitymi gatunkami muzycznymi: pianista Marcin Masecki ze swoimi interpretacjami utworów Mozarta, Kasia Moś w repertuarze Karin Stanek czy i DJ i producent Szymon „5cet” Padoł z projektem ElectroKilar. 

Niesłabnącym powodzeniem cieszyły się w tym roku organizowane przez Miejską Bibliotekę Publiczną spotkania z cyklu Tury Kultury (ich gośćmi byli, m.in.: Krzysztof Zanussi, Jolanta Fajkowska, Dorota Segda, Jacek Romanowski, Joanna Szczepkowska, Marcin Wyrostek, Józef Skrzek czy Olgierd Łukaszewicz) oraz cyklu Portrety literackie (Tomasz Jastrun, Anna Cieplak, Jerzy Ilg, Cezary Harasimowicz i wielu innych). Łącznie wzięło w nich udział ponad cztery tysiące osób.

Oprócz cyklicznych imprez mieliśmy w tym roku bogactwo innych wydarzeń, jak choćby koncert Michała Czachowskiego z projektem Indialucia, znakomite letnie koncerty plenerowe czy widowisko multimedialne w kościele Ducha Świętego, podczas którego dzięki technologii „uzupełniono” polichromie Jerzego Nowosielskiego o niezrealizowane fragmenty (według szkiców artysty). W ramach Tyskich Inicjatyw Kulturalnych przestrzeń miejska wzbogaciła się o nowy element – neon przedstawiający irys, ulubiony kwiat architekta i projektanta Tychów Kazimierza Wejcherta.

Tychy nie są samotną wyspą. W każdym numerze naszego miesięcznika w cyklu Poza Ramy przypominamy o tym, że tyska oferta kulturalna jest fragmentem większej całości. Jesteśmy częścią Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii, w której działają znakomite instytucje kultury, jak NOSPR, Opera Śląska, Muzeum Śląskie, Teatr im. St. Wyspiańskiego, Teatr Zagłębia, Filharmonia Śląska, znakomite teatry w Chorzowie, Zabrzu czy Gliwicach. Oferta tyskich instytucji kultury jest wartościowym uzupełnieniem propozycji z całego regionu, a wiele projektów artystycznych, z których w naszym mieście jesteśmy dumni, nie udałoby się, gdyby nie współdziałania z podmiotami z terenu całej metropolii. Trzymamy kciuki za dalszą owocną współpracę i kolejne znakomite projekty. Za nami bardzo udany rok w kulturze. Nic nie wskazuje na to, by nadchodzący miał się okazać gorszy.

Sylwia Witman

fot. akwarela autorstwa Doroty Wejchert

Kiedy chce się wskazać przemiany, jakie z kongresu na kongres zachodzą w polskim myśleniu o kulturze, jako pierwszy na myśl przychodzi krakowski Kongres Kultury z roku 2009 (zorganizowany przez Ministerstwo Kultury oraz Narodowe Centrum Kultury). Odbywał się w świeżo oddanym do użytku Auditorium Maximum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. To był ten kongres, na który nie dotarł ówczesny premier Donald Tusk, i na którym sformułowano postulat przeznaczenia 1% budżetu państwa na kulturę. Ten, na którym Leszek Balcerowicz perorował o „mentalności radzieckiego działacza”, cechującej rzekomo ludzi pracujących w publicznych instytucjach kultury. Ale to także ten kongres, którego rekomendacją było powstanie narodowych instytutów branżowych, co się wydarzyło, a dzisiaj jest naszą podstawową sektorową codziennością i centrów kompetencji w obrębie poszczególnych „kulturowych” specjalizacji – między innymi takich, jak: Instytut Teatralny, Narodowy Instytut Muzeów (do 2023 roku: Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów), Narodowy Instytut Muzyki i Tańca, oraz Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki.

Na fali sprzeciwu wobec koncepcji i narracji tego spotkania powstał Ruch Obywateli Kultury – nieformalny i woluntarystyczny ruch obywatelski na rzecz zwiększenia nakładów na kulturę do co najmniej 1% budżetu państwa, zmiany zasad zarządzania i finansowania kultury oraz wspierania rozwoju kultury i kapitału społecznego, a także równego dostępu do kultury.

Energia tego drugiego działania doprowadziła do zwołanego pod hasłem „Zbierzmy się”, jesienią 2016 roku, kongresu, kiedy to „grupa obywatelek i obywateli” i zespół organizacyjny działały przy Teatrze Powszechnym w Warszawie. Za finansowanie kongresu odpowiadało Miasto Warszawa.

Tegoroczny współKongres Kultury był próbą połączenia tych dwóch perspektyw: oddolnej, społecznej, oraz ministerialnej. To działanie włączające przejawiało się w metodzie wyboru poruszanych tematów.

Do zbudowania programu kongresu zaproszono osoby pracujące i działające w kulturze od wielu lat, przedstawicielki bądź przedstawicieli różnych środowisk (naukowych, instytucjonalnych, społecznych czy samorządowych). W ten sposób powstała jedna trzecia programu (10 debat), był to zespół współdziałający z MKiDN. Pozostałe dwie trzecie programu (20 debat) to wynik głosowania uczestników kongresu, tematy wyłoniono spośród przeszło 250 zgłoszonych propozycji.

Wielką wartością tego wydarzenia była także debata podsumowująca, w której udział wzięli ministra kultury Hanna Wróblewska (nota bene wywodząca się z Ruchu Obywateli Kultury) oraz minister finansów Andrzej Domański. Zapowiedział on zamiar wprowadzenia postulowanego od dawna zerowego VAT-u na książki (horyzont czasowy to 2026 rok), co byłoby realnym wsparciem dla małych wydawnictw. Minister Domański obiecał też wnikliwe przyglądanie się temu, jak reforma finansowania samorządów, wchodząca w życie w 2025 roku, wpłynie na los lokalnych instytucji kultury, organizacji pozarządowych i artystów, animatorów, oraz przyjęcie wniosków MKiDN w rocznej ewaluacji działania nowego systemu. Ministra rodziny, pracy, polityki społecznej Agnieszka Dziemianowicz-Bąk zapowiedziała zmiany w ustawie o Państwowej Inspekcji Pracy, które wzmocnią PIP i pozwolą skuteczniej zwalczać nadużycia w instytucjach, obiecała także w ciągu kilku miesięcy konsultacje społeczne dotyczące zmian w definicji mobbingu.

Ministra edukacji Barbara Nowacka zaprosiła MKiDN do międzyresortowej współpracy i powołania zespołu eksperckiego, który wypracuje obecność edukacji kulturowej w szkołach. Istotny kierunek zmian wskazała też ministra Hanna Wróblewska, która stawia na uspołecznienie kultury – co oznacza m.in. zmiany w ustawie o organizowaniu działalności kulturalnej, w tym włączenie do obiegu prawnego społecznych instytucji kultury oraz sfinalizowanie prac nad ustawą o społecznym ubezpieczeniu artystów.

Na współKongres zarejestrowało się ponad cztery tysiące uczestników i uczestniczek z całej Polski. Wydarzenia odbywały się w Warszawie, w Pałacu Kultury i Nauki oraz Teatrze Dramatycznym. Relacje z debat plenarnych na profilach w mediach społecznościowych Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Narodowego Centrum Kultury śledziło na żywo ponad dwadzieścia pięć tysięcy osób.

Wydarzenie zakończyło się w sobotnie popołudnie 9 listopada. Jednak dla nas współKongres Kultury nadal trwa. Jesteśmy w istotnym dla całego procesu momencie – analizujemy materiał zebrany we wszystkich debatach problemowych. Pracujemy nad publikacją online nagrań wszystkich debat panelowych, ich transkrypcją, ale co najważniejsze – nad rekomendacjami i wnioskami, jakie z nich płyną.

Aleksandra Matuszczyk
zespół programowy współKongresu Kultury
Muzeum Miejskie w Tychach

To spektakl, który bawi, wzrusza i skłania do refleksji – idealny na zakończenie roku. W roli Alicji, mierzącej się z rutyną w związku, wystąpi Kamilla Baar. Z aktorką rozmawiamy o sentymencie do rodzinnego miasta, przygotowaniach do roli i sile humoru w poruszaniu trudnych tematów.

Spotykamy się w związku z nadchodzącą premierą spektaklu Seks dla opornych, produkowanego przez Teatr Mały. Autorką scenariusza jest Michelle Riml, a za reżyserię odpowiada Adam Sajnuk. Wcielasz się tam w rolę Alicji, kobiety w średnim wieku, na skraju kryzysu małżeńskiego. Na scenie towarzyszy Ci Paweł Drzewiecki – to już kolejny projekt Teatru Małego, przy którym współpracujecie.

Ta współpraca zaczęła się od realizacji spektaklu Ginczanka. Żar-Ptak/Fire-Bird, który współprodukowałam. Wtedy poznałam Pawła Drzewieckiego, który dopiero objął stanowisko dyrektora. On, oprócz tego, że gościł nas z tym przedstawieniem, które zresztą zostało wspaniale przyjęte w Tychach, zorganizował spotkanie ze mną po spektaklu. Od razu poczuliśmy, że działamy na wspólnych falach – mamy podobne poczucie ważności, humoru i dystans do wielu spraw… To dla mnie wzruszające, bo Tychy to moje miasto. Jestem dumna, że to miejsce ma teatr i jeden z najstarszych festiwali teatralnych w kraju. Chciałabym, żeby ludzie o Tychach słyszeli, bo w środowisku artystycznym są one dobrze znane! Każdy tu „z czymś kiedyś był” – czy to na którymś z festiwali, czy z przedstawieniami mistrzowskimi.

Teatr Mały jest kolebką Twojej przygody z aktorstwem, a potem również kariery. Jak Ci się wraca tutaj, do siebie – tak naprawdę? Podchodzisz emocjonalnie do tych powrotów?

Bardzo! Bardzo emocjonalnie podchodzę do tych powrotów. Przede wszystkim dlatego, że moi rodzice wciąż tu mieszkają i prowadzą przedszkole, zostali tu także moi przyjaciele, moi nauczyciele z Czwórki. Odszedł mój mentor, Pan Zbyszek Skorek, ale o nim się po prostu nie da zapomnieć. To człowiek, po którym pamięć nigdy nie umrze… Tychy są ciągle bardzo bliskie mojemu sercu i bardzo się z tego cieszę. Obserwuję, jak miasto pięknieje. Mam wrażenie, że Paweł sprawił, że teatr i jego otoczenie kwitnie, że jest pełne życia, interesujące. Więc z jednej strony to sentymenty i emocje, a z drugiej – poczucie obowiązku. Chciałabym, żeby ta premiera przyniosła ludziom mądrą rozrywkę. Przyjeżdżałam tu z różnym repertuarem, w tym również bardzo trudnym, a to będzie spektakl, który ma nas wszystkich podnieść na duchu i przypomnieć o kluczowych wartościach, kiedy jest się z kimś w relacji.

Spektakl jest hitem na skalę światową, wystawiany był dotąd w wielu teatrach w Polsce i na świecie. Co według Ciebie sprawia, że wciąż przyciąga rzesze widzów?

Myślę, że ten temat jest bardzo uniwersalny – relacja pary po dwudziestu pięciu latach bycia razem. To moment, w którym wiele par doświadcza kryzysu. Tekst dotyka realnych problemów, które są tak bliskie ludziom, że oglądamy, jak bohaterowie radzą sobie z tym kryzysem, jaki mają na niego pomysł, ale też skąd się ten kryzys wziął. A te problemy są wszystkim dobrze znane. Jest tam też coś, co cenię szczególnie: inteligentne poczucie humoru. To są ludzie, którzy odnoszą się do siebie z szacunkiem. To nie jest para, która przekracza granice dobrego smaku czy gustu.

Spektakl na całym świecie promowany jest jako luźna komedia, jednak dotyka tematu powszechnego i prawdziwego – rutyny w związku, życia obok siebie, a nie ze sobą. Wiele osób w wieloletnich związkach może utożsamić się z problemami bohaterów. Czy według Ciebie humor w spektaklu pomaga w poruszaniu trudnych tematów, czy raczej łagodzi ich wydźwięk?

Dużo zależy od tego, jak to zostanie wykonane. My również szukaliśmy trafnego tekstu. To nie jest wybór pierwszy z brzegu. Paweł i ja już dawno obiecywaliśmy sobie, że coś razem musimy zrobić na scenie. Powiedziałam mu, że chcę, żeby to niosło ludziom radochę. Chcę, żeby ludzie w Tychach przychodzili na spektakl, który będzie pozytywny i budujący. Szukaliśmy dość długo, selekcjonując spośród innych tekstów – mniej lub bardziej ambitnych, mniej lub bardziej śmiesznych, dotkliwych. Bo trzeba trafić w to własne poczucie humoru i głębi jednocześnie. Mnie, Henryk i Alicja rozśmieszają bardzo. To jest śmiech przez utożsamienie, przez identyfikację. A humor zawsze pomaga. Humor warto całe życie pielęgnować. To jest najlepsze, co możemy w relacji sobie dać. Więc kiedy nawet mówimy o tym, że kryzys w małżeństwie jest trudny i stanowi wyzwanie, to dzięki dystansowi do siebie, poczuciu humoru przechodzimy przez niego z klasą.

Spektakl, tak jak mówisz, dotyka tematu, który można odebrać zarówno z dystansem, z humorem, jak i na poważnie. Jakie emocje u widzów uważasz za najcenniejsze? Z czym chciałabyś zostawić widza po obejrzeniu tej sztuki?

Nie mogę mówić za widzów, bo każdy weźmie z tego spektaklu coś innego. To będzie przedstawienie dla wszystkich! Na przykład, jeżeli ktoś ma dopiero kilka miesięcy stażu w związku, to może zastanowić się, „co by było, gdyby?”. Osoby, które mają dwadzieścia pięć lat stażu, będą się identyfikować z tymi problemami. Te, które mają pięćdziesiąt lat stażu, będą tęsknić za tymi czasami. Każdy pewnie odbierze to troszkę inaczej. Dla mnie na pewno ważne jest, żeby ten spektakl niósł ze sobą przesłanie, że powinniśmy rozmawiać, patrzeć sobie w oczy, wychodzić naprzeciw swoim potrzebom i nie bać się zmiany. Człowiek potrzebuje pikanterii, namiętności, nowości… Wspaniale jest, kiedy para znajduje taki klucz, który pozwala im odkrywać, co ich łączy, żeby dawać sobie nawzajem radość.

Jakie miejsce zajmuje kobiecość w kontekście małżeństwa i związku, zwłaszcza w sytuacji, gdy zmienia się dynamika relacji? Masz jakieś przemyślenia przy poznawaniu tej sztuki, przy odkrywaniu Alicji?

Nie chciałabym za dużo zdradzić na temat samej treści. Natomiast dzięki temu, że udało nam się zaprosić do tej współpracy Adama Sajnuka, reżysera, który bardzo psychologicznie podchodzi do swoich bohaterów, mam pewność, że postacie będą prawdziwe i psychologicznie dobrze zbudowane. Kryzys wynikający z wieku Alicji i kryzys wynikający z pozycji Henryka to jakby równorzędne kryzysy. Tyle że jej, jako kobiecie, w sposób naturalny łatwiej jest to komunikować. Mimo że musi walczyć ze wstydem, mimo że zmaga się ze swoimi ograniczeniami… Jednak Alicja wie, że jeśli coś ma się zmienić, to musi wyciągnąć ten problem na stół, jak kartę. Mężczyzna jest inaczej skonstruowany. Bardzo długo unika konfrontacji z problemem. Więc mężczyzna na naszych oczach uczy się, jak odkrywać przed partnerką te karty bez strachu, jak się pytać i dowiadywać się. Na pewno wątek kobiecości, tego, jak kobieta czuje się w dojrzałym wieku i w pewnym momencie relacji, będzie w tej sztuce poruszony.

Wiele kobiet, zwłaszcza w sztuce, odnajduje siebie na nowo w dojrzałym wieku. Czy Ty również zauważasz, że dojrzewanie zmienia Twoje podejście do ról, które wybierasz, i do samego aktorstwa?

Moja mentalność bardzo zmienia się z wiekiem. To jest proces interesujący, bo z jednej strony zachowałam w sobie taką dziecięcą, niemalże naiwną energię, dziewczęcą spontaniczność, pragnienie wolności, odkrywania nowych rzeczy… To jest fantastyczne. Z drugiej strony, mam już dużą wiedzę i dorobek życiowy, zarówno ten pozytywny, jak i negatywny. Tak naprawdę wszystko to składa się na dużo wyraźniejszą tożsamość niż kiedykolwiek wcześniej w moim życiu. Chodzi nie tylko o wybory ról, ale też o wybory życiowe. Ja już teraz doceniam każdy dzień! Jak pisał Kundera, niestety nikt nie załączył do życia brudnopisu. I to z wiekiem coraz bardziej czuję. I w wychowywaniu, i w relacjach z bliskimi, i w tej głębokiej tęsknocie,i w chęci bycia najlepszą we wszystkim, kiedy już wiesz, że to niemożliwe. Ale także w odwadze patrzenia na swoje wady i akceptowania ich.

Minęło przeszło dwadzieścia lat od pierwszego wystawienia sztuki. Spektakl porusza kwestie codziennych zmagań w długoletnich związkach. Czy według Ciebie, mimo zmieniających się czasów, temat długoletnich związków i wyzwań, jakie niesie wspólne życie, pozostaje ponadczasowy i równie ważny jak wtedy, gdy sztuka była wystawiana po raz pierwszy?

To jest opowieść o parze, która zdecydowała się być razem przez dwadzieścia pięć lat. Teraz dużo bardziej popularne jest rozstawanie się i szukanie idealnego partnera czy partnerki. A wiadomo, że takich ludzi nie ma. Tutaj mamy parę, która stworzyła rodzinę, mają dwójkę dzieci. W tym sensie wydaje mi się, że ta sztuka absolutnie się nie zestarzała, że jest cały czas aktualna. Mówimy o czasach bieżących: o erze internetu, mówimy o czasach mediów masowych, o wszystkim, co nas definiuje poprzez social media.

Czy role, które grasz, wpływają na Twój rozwój osobisty? Czy postać Alicji pozwoliła Ci coś odkryć lub przemyśleć na nowo?

Na pewno! Każda rola ma na mnie ogromny wpływ. A jaki wpływ będzie miała ta? To się dopiero okaże.

Czym według Ciebie jest dobra sztuka? Czy spektakl powinien wyłącznie bawić, czy może też prowokować do głębszych przemyśleń i zmian?

Tego nie wiem. I nawet nie próbowałabym tego definiować… Ale mogę powiedzieć, że ja w teatrze lubię się wzruszyć. Bardzo. I właściwie po to idę do teatru – po identyfikację i po wzruszenie. A wzruszenia bez śmiechu nie ma. Wzruszamy się wtedy, kiedy czujemy, że dostajemy prawdę o nas samych. Że ta prawda ze sceny dotyka jakiejś małej strunki albo wielkiej struny w nas.

Jakbyś miała komuś polecić ten spektakl, to komu? Koleżance, mamie, partnerowi, parze?

To będzie spektakl absolutnie dla każdego. Lubimy komedie romantyczne – to będzie komedia romantyczna. Zapraszamy więc wszystkich!

rozmawiała Monika Wieczorek

foto. Błażej Baar

Więcej informacji o spektaklu znajdą Państwo w zakładce KALENDARIUM.

29 listopada 2024 roku, w tymczasowej siedzibie Młodzieżowego Domu Kultury nr 1 im. Artystów Rodu Kossaków przy al. Jana Pawła II 38, odbyła się uroczysta gala podsumowująca 19. edycję Ogólnopolskiego Konkursu Plastycznego „Jesteśmy dumni z Polski”.

Podczas wydarzenia wręczono dyplomy i nagrody laureatom konkursu, których prace zachwyciły Jury swoją oryginalnością i artystyczną wartością. Uroczystość uświetniła obecność jednego z członków konkursowego Jury – Szefa Sekcji Promocji, por. Krystiana Bacy, któremu serdecznie dziękujemy za wsparcie i zaangażowanie.

Gratulujemy wszystkim młodym artystom, którzy wzięli udział w konkursie. Wasza pasja i talent są inspiracją dla nas wszystkich. Dziękujemy również rodzicom i opiekunom artystycznym za wsparcie i zaangażowanie w rozwój młodych talentów.

Zapraszamy wszystkich zainteresowanych do udziału w kolejnej edycji konkursu, która odbędzie się w przyszłym roku. Bądźcie czujni i śledźcie informacje na naszej stronie internetowej!

Katalog pokonkursowy 19. edycji „Jesteśmy dumni z Polski” i 9. edycji „Nad nami Orzeł Biały”

We wtorek 26 listopada 2024 roku w tyskiej Mediatece rozbrzmiały piękne patriotyczne pieśni. Na scenie zaprezentowali się najzdolniejsi soliści i zespoły, którzy zdobyli serca jury i publiczności. Występy młodych talentów były nie tylko muzyczną ucztą, ale także lekcją historii i patriotyzmu.

Eliminacje konkursowe odbyły się 7 i 8 listopada 2024 roku na estradzie sali widowiskowej Młodzieżowego Domu Kultury nr 1 im. Artystów Rodu Kossaków w Tychach. Podczas przesłuchań zaprezentowało się 35 zespołów i 72 solistów z Będzina, Bytomia, Chełmu Śląskiego, Cięciny, Czechowic-Dziedzic, Dąbrowy Górniczej, Gorzyc, Katowic, Kóz, Mikołowa, Mysłowic, Orzesza Zawady, Słotwiny, Sosnowca, Tarnowskich Gór, Zabrza, Żor, Żywca i Tychów, które zrzeszyły 488 młodych wokalistów i instrumentalistów.

Jury w składzie:

• prof. zw. dr hab. inż. Feliks Widera – były prodziekan i dziekan Wydziału Wokalno-Instrumentalnego oraz dyrektor Instytutu Wokalno-Aktorskiego, pedagog i nauczyciel śpiewu na Wydziale Wokalno-Instrumentalnym w Akademii Muzycznej w Katowicach. Ceniony tenor o znaczącym dorobku artystycznym, przez ponad 40 lat związany z Operą Śląską, przewodniczący jury;
• Andrzej Zoń – prezes Tyskiego Chóru Mieszanego Presto Cantabile;
• Violetta Małota – solistka śpiewająca muzykę patriotyczną, klasyczną, sakralną i rozrywkową w Tyskim Chórze Mieszanym Presto Cantabile, uczestniczka wielu projektów muzycznych i literacko-wokalnych;
• Sebastian Podleśny – przedstawiciel Kuratorium Oświaty w Katowicach;
• Aleksandra Pisarzowska-Jamrozik – inspektor Miejskiego Centrum Oświaty w Tychach;
• por Krystian Baca – szef Sekcji Promocji w Wojskowym Centrum Rekrutacji w Tychach;
• Maciej Gruchlik – dyrektor Młodzieżowego Domu Kultury nr 1 im. Artystów Rodu Kossaków w Tychach, sekretarz jury – nieoceniający,

postanowiło wyróżnić lub nagrodzić w kategoriach:

Przedszkola zespoły:

I MIEJSCE – KUBUSIE z NP Kubusia Puchatka w Tychach
II MIEJSCE – SZCZYGLIKI z P 20 w Tychach
III MIEJSCE – nie przyznano
WYRÓŻNIENIA – KRÓLICZKI z P 17 w Tychach i PSZCZÓŁKI z P 29 w Tychach

Przedszkola soliści:

I MIEJSCE – IWO PIKŁOWSKI z MDK 1 w Tychach
II MIEJSCE – OLIWIA ŚCIERSKA z NP Kubusia Puchatka w Tychach
III MIEJSCE – TOLA DŁUGAJCZYK z P 5 w Tychach

Szkoły Podstawowe klasy I-IV zespoły:

I MIEJSCE ex aequo – WŁÓCZYKIJE gr. młodsza z Fundacji Włóczykije w Kozach i BĄBLE gr. młodsza z MDK 1 w Tychach
II MIEJSCE – duet NATALIA CHMIELIŃSKA i MATEUSZ MARCZAK z SP 48 w Katowicach
III MIEJSCE ex aequo – KIEPURKI z MK im. J. Kiepury w Sosnowcu i TIKA TUKA TAM z MDK 1 w Tychach
WYRÓŻNIENIE – BAJKA z SP 21 i MDK 1 w Tychach

Szkoły Podstawowe klasy I-IV soliści:

I MIEJSCE ex aequo – SONIA KOZALA z MDK 1 w Tychach i MIKOŁAJ GĄSKA z Fundacji Włóczykije w Kozach
II MIEJSCE ex aequo – EMILIA ILKIEWICZ-POGON z Fundacji Włóczykije w Kozach, TYMON GODEK z ZS 2 w Sosnowcu oraz MILENA DA-VIA z ZSP 9 w Żorach
III MIEJSCE ex aequo – NATALIA ŚLIWIŃSKA z SP 21 i MDK 1 w Tychach, KAROLINA ŚLIWIŃSKA z SP 21 i MDK 1 w Tychach i MAGDA AGIEJCZYK z ZSS 8 w Tychach
WYÓŻNIENIA – ADRIANNA CIMAŁA z ZSP 11 w Żorach i JAGODA BIELAS z MDK 1 w Tychach

Szkoły Podstawowe klasy V-VIII zespoły:

I MIEJSCE – TON FORMACJA z MDK 1 w Tychach
II MIEJSCE ex aequo – WŁÓCZYKIJE gr. starsza z Fundacji Włóczykije w Kozach oraz HARMONIA z MDK 1 w Tychach
III MIEJSCE – BĄBLE gr. starsza z MDK 1 w Tychach
WYRÓŻNIENIE – MIGOTKI z MDK w ZSiP 2 w Katowicach

Szkoły Podstawowe klasy V-VIII soliści:

I MIEJSCE – JULIA LEWANDOWSKA z SP 45 w Bytomiu
II MIEJSCE ex aequo – NATALIA TOCZYDŁOWSKA z Akademii Wokalnej w Mikołowie i EMILIA PREGIEL z MDK w ZSiP 2 w Katowicach
III MIEJSCE ex aequo – LENA ROSIKOŃ z SP 1 w Będzinie oraz OLIWIA KRAMEK z SP 2 w Chełmie Śląskim
WYRÓŻNIENIA – KAROLINA KASPRZYSZYN z SP 3 w Mikołowie, LEON SKORUPSKI z Akademii Wokalnej w Mikołowie, MAGDALENA SOCHA z ZSP w Słotwinie, AMELIA TUREK z SP 10 w Czechowicach-Dziedzicach, KAJA WAWRZONKOWSKA z MDK 1 w Tychach, JULIA MYCH z MDK 1 w Tychach i ALEKSANDRA ZIÓŁEK z MDK 1 w Tychach

Szkoły Ponadpodstawowe zespoły:

I MIEJSCE ex aequo – KWINTESENCJA z I LO w Mysłowicach i COLLAGE z MDK 1 w Tychach
II MIEJSCE – TUTTI z MDK 1 w Tychach
III MIEJSCE – KALLIOPE z I LO w Mysłowicach

Szkoły Ponadpodstawowe soliści:

I MIEJSCE – WIKTORIA SIUDYKA z Prywatnego LO w Dąbrowie Górniczej
II MIEJSCE ex aequo – SANDRA PYTLARZ z ZSME w Żywcu i ZUZANNA PODOLAK z OPP w Mikołowie
III MIEJSCE ex aequo – NATALIA ŻŁOBIŃSKA z MDK 1 w Tychach i MONIKA BIEGAŃSKA z MDK w ZSiP 2 w Katowicach
WYRÓŻNIENIA – ZOFIA FICEK z PMDK w Tarnowskich Górach, OLIWIER BŁASIAK z Fundacji Włóczykije w Kozach, MARTA KONARZEWSKA z Technikum nr 8 w Katowicach oraz ADRIANNA PUK z MDK 1 w Tychach

Jury postanowiło także przyznać nagrodę GRAND PRIX zespołowi OTWARTE OKNO z NSP Otwarte Okno w Tychach.

Koncert uświetnił występ Tyskiego Chóru Mieszanego Presto Cantabile. Wśród zaproszonych gości znaleźli się przedstawiciele władz Miasta Tychy wraz z Prezydentem Maciejem Gramatyką, przedstawiciele Województwa Śląskiego, Wojskowego Centrum Rekrutacji w Tychach, Miejskiego Centrum Oświaty w Tychach, tyskiego oddziału Związku Nauczycielstwa Polskiego oraz Rady Rodziców MDK 1.

Bardzo dziękujemy wszystkim uczestnikom tegorocznej edycji Konkursu. Wasza pasja, talent i zaangażowanie wzruszyły nas. Szczególnie gratulujemy laureatom oraz dziękujemy rodzicom i nauczycielom za wsparcie młodych artystów. Już dziś zapraszamy na kolejną edycję konkursu!

Zapraszamy do obejrzenia galerii zdjęć z wydarzenia. Autorami fotografii są uczniowie klas fotograficznych Technikum TEB w Tychach: Aleksander Piwoń, Dominik Piekorz, Julia Mika, Kacper Walczak, Malwina Matera, Milena Paszek oraz Natalia Powroźnik pod kierunkiem Beaty Mendrek.

Katalog pokonkursowy 9. edycji „Nad nami Orzeł Biały” i 19. edycji „Jesteśmy dumni z Polski”

Styczniowe koncerty znanych artystów polskiej sceny rozrywkowej stały się już tradycją. W tym okołoświątecznym okresie prezentują oni kolędowy repertuar, przygotowany z myślą o występach głównie w kościołach, ukazując się w nieco innym artystycznym wydaniu.

PROGRAM

12 stycznia (niedziela)
godz. 18.00, Kościół pw. bł. Karoliny Kózkówny (ul. ks. J. Tischnera 50)
Dla Miasta i Świata – Piwnica pod Baranami

13 stycznia (poniedziałek)
godz. 19.00, Kościół pw. Miłosierdzia Bożego w Tychach (ul. gen. W. Andersa 25)
Kolędy polskie, znane i zapomniane – Maria Pomianowska Trio
Maria Pomianowska – śpiew, fidel płocka, suka biłgorajska, suka mielecka, opracowanie utworów, kierownictwo artystyczne
Aleksandra Kauf-Tyrał – śpiew, fidel płocka, suka biłgorajska, wspak
Anna Klimczyk – śpiew, fidel płocka, suka biłgorajska, wspak

14 stycznia (wtorek)
godz. 19.00, Kościół pw. św. Maksymiliana Marii Kolbego w Tychach (pl. Zbawiciela 1)
Magia Świąt – Olga Bończyk z zespołem
Olga Bończyk – śpiew
Piotr Wrombel – piano
Andrzej Święs – kontrabas
Krzysztof Szmańda – perkusja

15 stycznia (środa)
godz. 19.00, Kościół pw. Krzyża Świętego (ul. Bzów 15)
Oj Maluśki, Maluśki – Kapela Góralska Ondraszki
Małgorzata Gruszka – skrzypce, śpiew
Damian Laszczak – skrzypce, instrumenty pasterskie, śpiew
Robert Łaciak – akordeon, śpiew
Wojciech Gołąbek – basetla, śpiew

16 stycznia (czwartek)
godz. 19.00, Kościół Ewangelicko-Augsburski ap. Piotra i Pawła (ul. ks. bpa J. Burschego 20)
O Magnum Mysterium – Chór Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach pod dyr. Michała Brożka
(laureat Ogólnopolskiego Konkursu Chórów XXXIII Tyskich Wieczorów Kolędowych)

 17 stycznia (piątek)
godz. 19.00, Kościół pw. św. Jana Chrzciciela w Tychach
Ja lubię – Świątecznie – Olga Szomańska z zespołem
Olga Szomańska – śpiew
Jacek Subociałło – piano
Piotr Aleksandrowicz – gitara

18 stycznia (sobota)
godz. 9.00, Zespół Szkół Muzycznych im. F. Rybickiego w Tychach (al. Niepodległości 53)
przesłuchania II etapu Ogólnopolskiego Konkursu Chórów XXXIV Tyskich Wieczorów Kolędowych
godz. 15.30, Kościół pw. św. Marii Magdaleny (ul. ks. K. Damrota 62)
I część – występ laureatów konkursu chórów, wręczenie nagród
II część – Noël en France – koncert finałowy w aranżacji Henryka Jana Botora

Wykonawcy:
Jolanta Kowalska – sopran
Magdalena Spytek – alt
Estera Wityńska – kontralt
Rafał Kobyliński – tenor
Tomasz Jarosz – bas
Michał Botor – organy
Antoni Adamus – trąbka
Krzysztof Laksa – trąbka
Agnieszka Kaczmarek – harfa
Akademicki Chór Politechniki Śląskiej
AUKSO Orkiestra Kameralna Miasta Tychy
Henryk Jan Botor – dyrygent

Organizator: Miejskie Centrum Kultury w Tychach

Wydarzenie towarzyszące:
XXXIII Ogólnopolski Konkurs Plastyczny Witaj, gwiazdko złota
Wystawa prac laureatów w siedzibie placówki Młodzieżowego Domu Kultury nr 1 im. Artystów Rodu Kossaków w Tychach w dniach 2-24 stycznia 2025 r. w godz. 10.00-18.00

Co czeka na odwiedzających?

Warsztaty rękodzielnicze:
– malowanie techniką mokre w mokre,
– tworzenie własnych ozdób choinkowych i dekoracji świątecznych,
– filcowanie skrzacików na mokro.

Mikołajki pełne atrakcji (6 grudnia):
– spotkanie z Mikołajem (idealne dla najmłodszych!),
– fotobudka – uchwycicie niezapomniane chwile z rodziną,
– świąteczne zabawy plastyczne i zbiórka na Świetlikowo,

Eko warsztaty (11 grudnia):
– ekologiczne Święta, czyli kreatywne warsztaty z użyciem papierowych rolek,
– inspirujące pokazy i prelekcje:
prezentacja metody Montessori – odkryjcie nowatorskie podejście do edukacji,
maski emocjonalne Montessori – dla tych, którzy chcą zgłębić sztukę wyrażania emocji.

Słodkie dekoracje i świąteczne stoły (13 grudnia):
Warsztaty: dekorowania pierników, sztuka ozdabiania karmelu, dekoracji świątecznego stołu, wykonywania gwiazd.

Miejsce wydarzenia: Tyskie Hale Targowe, al. marsz. J. Piłsudskiego 8
Wstęp na wybrane wydarzenia jest bezpłatny.
Organizator: Śródmieście Tychy

Zarezerwujcie czas i przyjdźcie razem z rodziną! To świetna okazja, by w miłej atmosferze przygotować się do Świąt, spędzić czas z bliskimi i stworzyć coś wyjątkowego.
Do zobaczenia na warsztatach!

Zgromadziło ono rzesze widzów, zarówno tych, którzy od lat są fanami Spotkań, jak i osób, które przyciągnęły do teatru nazwiska gwiazd, których nie brakowało podczas nurtu mistrzowskiego tej edycji. Jednak istotą i prawdziwą siłą festiwalu są prezentacje konkursowe, w tym roku (w większości) prezentowane również online. 

Historia festiwalu rozpoczęła się w roku 1973, kiedy zorganizowano Pierwsze Majowe Spotkania Teatrów Amatorskich w Tychach. Przez lata kształt i formuła Spotkań zmieniały się. Jednak zawsze towarzyszyli festiwalowi ludzie pełni zapału, chęci i miłości do teatru. Ludzie, którzy mimo przemian ustrojowych, problemów z finansowaniem i wszelkich innych przeszkód tworzyli Tyskie Spotkania, dbali o wysoki poziom artystyczny, ale także o uczestników, którym zawsze zapewniano najwyższy komfort pracy artystycznej. Między innymi o tym dyskutowano pierwszego dnia, w niedzielę 17 listopada, podczas debaty Teatr Mały. Historia. Ludzie. Miasto, która otworzyła 50. edycję imprezy. Zaproszenie dyrektora Teatru Małego Pawła Drzewieckiego do udziału w panelu przyjęli: wieloletnia wicedyrektor teatru – Ewa Iwanciów, dyrektor naczelna Teatru Zagłębia w Sosnowcu (a wcześniej wieloletni pracownik teatru), Iwona Woźniak, dziennikarz, aktor wielokrotnie nagradzanego na festiwalu Teatru BELFEgoR Wojciech Wieczorek, Kamilla Baar – tyszanka, a obecnie aktorka uznanych scen krajowych – oraz Adam Sajnuk, laureat Grand Prix Tyskich Spotkań Teatralnych (dwoje ostatnich wraz z dyrektorem teatru i Anną Wieczur pełniło też rolę jurorów części konkursowej festiwalu). Debata, prowadzona przez Marcina Stachonia, dostępna jest w dalszym ciągu na kanale YouTube Teatru Małego i daje doskonałe dopełnienie historii Spotkań, odsłania mało znane fakty, przywołuje tych, którzy przez lata pracowali na markę festiwalu, ale także tych, którzy święcili na nim swoje pierwsze sukcesy, a potem ich kariera potoczyła się błyskawicznie (wystarczy wymienić Ingmara Villqista czy Teatr Korez).

Chwilę później, w dolnym foyer teatru, odbył się wernisaż wystawy zdjęć Ireneusza Kaźmierczaka, który od kilkudziesięciu lat towarzyszył festiwalowi i swoimi fotografiami pozwolił przetrwać teatrowi, tej najbardziej ulotnej ze wszystkich sztuk, na długie lata. To bezcenne świadectwo, w postaci nieruchomych kadrów, pokazuje, z jak bogatym dziedzictwem mamy do czynienia. Zaskakuje nie tylko ilość materiału, ale różnorodność form teatralnych, które prezentowane były w kolejnych, czasami bardzo odległych edycjach festiwalu.

Zwieńczeniem tego uroczystego wieczoru był pokaz spektaklu mistrzowskiego Ogrodnik Teatru IMKA z Warszawy. Publiczność długo nie chciała wypuścić artystów, którzy wielokrotnie wychodzili do braw, jednak nic w tym dziwnego, gdyż tego wieczoru zaprezentowali się na niej: Daniel Olbrychski, Jerzy Schejbal i Marta Chodorowska.

Następnego dnia festiwalu rozpoczęły się pokazy konkursowe – coś co stanowi o istocie i charakterze Tyskich Spotkań Teatralnych. To „coś”, dzięki czemu kolejni uczestnicy odwiedzający Tychy mogą poczuć wyjątkowość tych teatralnych spotkań, wymienić się doświadczeniami, zobaczyć teatry z najdalszych zakątków Polski, których, gdyby nie festiwal, zapewne nigdy nie mieliby okazji oglądać; wreszcie, już wracając do siebie, zabrać cały bagaż dobrych wspomnień z naszego miasta. W tym roku na deskach sceny teatru, ale także małej sceny, mieszczącej się w Pasażu Kultury Andromeda oraz Mediateki zaprezentowały się zespoły zarówno z większych miast, takich jak Warszawa, Katowice czy Bielsko-Biała, jaki i mniejszych miejscowości – z Rydułtów, Ornontowic czy sąsiedniego Bierunia. Jak widać, nie ma znaczenia, skąd pochodzi grupa, a wspólnym mianownikiem przy klasyfikacji do konkursu jest poziom artystyczny nadesłanych zgłoszeń. Trudno jednoznacznie definiować te teatry (ten wątek również pojawił się w debacie). Czy mamy do czynienia z ruchem amatorskim, teatrem niezależnym, a może offowym? Jednak takie szufladkowanie zdaje się zupełnie niepotrzebne, w momencie gdy stykamy się z osobami, dla których teatr to pasja, radość tworzenia i sposób na wyrażanie swoich obaw, bolączek, wizji rzeczywistości, a niejednokrotnie zaciekłego wadzenia się z nią. To wszystko również było na scenie podczas tej jubileuszowej edycji.

Prezentacje konkursowe zakończyły się późnym wieczorem w środę, 20 listopada. Tego samego dnia na deskach Teatru Małego wystąpił Teatr Polonia ze spektaklem Aleja Zasłużonych, a ściślej mówiąc, uwielbiana w Tychach Krystyna Janda, obok uznanych artystów, wśród których należy wymienić chociażby Olgierda Łukaszewicza czy Emilię Krakowską. Czy trzeba dodawać, że występ oczarował tyską publiczność? Kolejnego dnia w nurcie mistrzowskim pojawił się spektakl familijny, piękny i uwodzący Tajemniczy ogród w reżyserii Justyny Sobczyk. Przedstawienie w nienachalny sposób akcentuje problemy osób wykluczonych, nie tylko ze względu na niepełnosprawność. W sobotę, 23 listopada, tyszanie mogli obcować z dziełem wybitnym, jakim bez wątpienia jest Pewnego długiego dnia w reżyserii Luka Percevala. Ten ascetyczny spektakl zrealizowany został z aktorami Narodowego Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie.Swą grą nie tylko hipnotyzują, ale wręcz porażają widownię. Dla równowagi w ostatnim dniu festiwalu zaprezentowana została błyskotliwa komedia – Tydzień nie dłużej, w której wystąpili: Anna Cieślak, Paweł Małaszyński i Andrzej Nejman.

Ostatni dzień festiwalu był też długo wyczekiwanym dniem werdyktu jury, które oceniało zmagania grup teatralnych uczestniczących w pokazach konkursowych. To nigdy nie jest łatwe zadanie, podobnie było i tym razem, jednak konkurs rządzi się własnymi prawami i zwycięzcę trzeba wskazać. Grand Prix 50. edycji Tyskich Spotkań Teatralnych (oraz dwie indywidualne nagrody aktorskie) za spektakl Bajtle otrzymał Teatr Naumiony. Jak podkreśliło jury – nagroda przyznana została zarówno za wzruszającą, wielopokoleniową historię współczesnego Śląska i jego społeczności, poruszenie problematyki tożsamości i przynależności, ale również za świadome użycie środków teatralnych. Pierwsza nagroda trafiła do Teatru Safo za spektakl Heksy, druga powędrowała do Klubu Anonimowych Aktorów, trzecia zaś trafiła w ręce przedstawicieli bieruńskiego Teatru dla Dorosłych za przedstawienie Hollywood na placu. Jury uhonorowało jeszcze kreacje aktorskie w spektaklach Heksy, Tu leży pies pogrzebany oraz Skrzywienie kręgosłupa. Wieczór dla osób z wadą postawy.

Tak oto zakończyło się prawdziwe święto sztuki scenicznej w naszym mieście, ale na pocieszenie trzeba dodać, że już za chwilę, bo od nowego roku, tyski teatr świętował będzie sześćdziesięciolecie działalności. Z pewnością nie zabraknie wartościowych spektakli, ważnych rozmów i wielu dobrych spotkań – do zobaczenia więc w Teatrze Małym!

Marcin Stachoń

foto. Agnieszka Seidel-Kożuch

Był on niezwykle bogaty, pełen wydarzeń na najwyższym artystycznym poziomie – niektóre z nich przypominamy w podsumowaniu roku na sąsiedniej stronie. Przed nami grudniowy repertuar; raczej lekki, świąteczny i sylwestrowy, co nie znaczy, że pozbawiony głębszej treści. Jak mówi Kamilla Baar w wywiadzie, który znajdziecie w najnowszym numerze, to właśnie poczucie humoru jest tym, co pozwala z godnością przejść przez życiowe kryzysy. Tego poczucia humoru i umiejętności spojrzenia na życie z dystansem życzymy Państwu na święta i w nowym roku.

W świąteczny nastrój z pewnością wprowadzi nas Tyski Jarmark Bożonarodzeniowy, który odbędzie się w tym roku po raz szesnasty. Oprócz koncertów gwiazd, które jak co roku zaprezentują swoje interpretacje kolęd i świątecznych piosenek, będą oczywiście kramy z rękodziełem i smakołykami, karuzela, animacje i warsztaty dla dzieci, a także świąteczne gotowanie z Remigiuszem Rączką. Jednym słowem wszystko, co na świątecznym jarmarku znaleźć się powinno.

Na świąteczne warsztaty rękodzieła zapraszają w grudniu także Muzeum Miejskie i Klub Wilkowyje MCK. W klubie odbędzie się też musicalowy spektakl dla dzieci Elfy trzy Teatru Kultureska z Krakowa. Z kolei w Teatrze Małym będzie można zobaczyć świąteczną klasykę – spektakl Dziadek do orzechów w wykonaniu polskiego zespołu baletowego Królewski Balet Klasyczny.

Ale ponieważ nie tylko choinką i dzwoneczkami żyje człowiek (nawet w grudniu), w naszym grudniowym kalendarium znajdziecie też propozycje całkowicie niezależne od magii świąt. Chociażby ostatni w tym roku koncert w Mediatece, podczas którego klarnecista Wacław Zimpel wraz z orkiestrą AUKSO zabiorą słuchaczy w zaskakujący i nieoczywisty świat muzyki.

Oddajemy w Wasze ręce grudniowy numer „Ram Kultury” i życzymy spokojnych i pełnych dobrej energii świąt Bożego Narodzenia. Do zobaczenia w styczniu 2025!

Sylwia Witman
redaktorka naczelna

W najnowszym numerze:
– podsumowanie kulturalnych wydarzeń roku 2024;
– wyjątkowy wywiad z Kamilą Baar z okazji powstającej premiery Teatru Małego w Tychach, w której aktorka wystąpi w roli głównej;
– relacja dyrektorki Muzeum Miejskiego w Tychach Aleksandry Matuszczyk ze Współkongresu Kultury 2024, podczas którego odbyło się wiele ważnych dyskusji;
– wyniki konkursu jubileuszowej edycji Tyskich Spotkań Teatralnych;
– wiele innych ważnych i ciekawych tematów dla koneserów kultury oraz jak zawsze bogate kalendarium, by ten ostatni miesiąc roku dobrze zgrać ze świątecznym harmonogramem.

Przypominamy, że miesięcznik kolportowany jest na terenie całego miasta (lista poniżej) i jest całkowicie darmowy, dlatego zachęcamy do zabrania go ze sobą i przeczytania 38. już numeru „Ram Kultury”.

Wydawca: Miejskie Centrum Kultury w Tychach, ul. Bohaterów Warszawy 26, 43-100 Tychy, tel. 32 438 20 61, e-mail: redakcja@mck.tychy.pl
Redaktor naczelna: Sylwia Witman, e-mail: ramykultury@kultura.tychy.pl
Zespół: Daria Gawrońska, Agnieszka Lakner, Małgorzata Król, Justyna Stolfik-Binda
Korekta: Agnieszka Tabor
Layout: Aleksandra Krupa i Bartek Witański Blank Studio, Marcin Kasperek KlarStudio
Skład i łamanie: Magdalena Dziedzic KlarStudio
Druk: Drukarnia AAPrint, Mikołów Nakład: 3000 egz.
Foto na okładce: Błażej Baar

Miesięcznik znaleźć można we wszystkich instytucjach kultury, młodzieżowych domach kultury, klubach osiedlowych, urzędach, Gemini Park Tychy oraz wybranych restauracjach. Szczegółowa lista punktów dystrybucji znajduje się TUTAJ.
Poniżej prezentujemy również dotychczasowe wydania „Ram Kultury” w wersji online:

Ramy Kultury nr 38
Ramy Kultury nr 37
Ramy Kultury nr 36
Ramy Kultury nr 35
Ramy Kultury nr 34
Ramy Kultury nr 33
Ramy Kultury nr 32
Ramy Kultury nr 31
Ramy Kultury nr 30
Ramy Kultury nr 29
Ramy Kultury nr 28
Ramy Kultury nr 27
Ramy Kultury nr 26
Ramy Kultury nr 25
Ramy Kultury nr 24
Ramy Kultury nr 23
Ramy Kultury nr 22
Ramy Kultury nr 21
Ramy Kultury nr 20
Ramy Kultury nr 19
Ramy Kultury nr 18
Ramy Kultury nr 17
Ramy Kultury nr 16
Ramy Kultury nr 15
Ramy Kultury nr 14
Ramy Kultury nr 13
Ramy Kultury nr 12
Ramy Kultury nr 11
Ramy Kultury nr 10
Ramy Kultury nr 9
Ramy Kultury nr 8
Ramy Kultury nr 7
Ramy Kultury nr 6
Ramy Kultury nr 5
Ramy Kultury nr 4
Ramy Kultury nr 3
Ramy Kultury nr 2
Ramy Kultury nr 1