Do których osób zasłużonych w świecie tyskiej kultury trafią w tym roku nagrody Prezydenta Miasta?
Przekonamy się o tym 12 września podczas Tyskiej Gali Kultury, która jest świętem twórców, animatorów i działaczy, którzy swoją pracą i pasją przyczyniają się do rozwoju życia artystycznego w Tychach. Oprócz dotychczas przyjętych kategorii, za które można otrzymać nagrodę (twórczość artystyczna, upowszechnianie kultury, ochrona dóbr kultury) Prezydent Tychów od 2022 roku przyznaje tytuł „Tyskiego Mecenasa Kultury” osobom, które w szczególny sposób promują miasto Tychy poprzez własny dorobek artystyczny o szczególnym znaczeniu w wymiarze ponadlokalnym. Dodatkowo, w tym roku po raz pierwszy przyznany zostanie tytuł „Tyskiego Mecenasa Kultury”. Tytuł może być przyznany osobom prywatnym, firmom, instytucjom publicznym lub innym podmiotom za działania na rzecz twórców, organizacji artystycznych i kulturalnych, instytucji kultury, a także przedsięwzięć związanych z kulturą i sztuką w Tychach.

Nagrody prezydenta Tychów w dziedzinie kultury i sportu wręczane są od roku 1996. Wśród nagrodzonych w dziedzinie kultury znajdują się między innymi: Maria Lopok-Bierwiaczonek, AUKSO Orkiestra Kameralna, Stanisław Mazuś, Ireneusz Krosny, Michał Litkiw, Tomasz Wenklar, Sebastian Riedel, zespół Dżem. Nagrodę ambasadora miasta Tychy, przyznawaną od 2022 roku otrzymało AUKSO – Orkiestra Kameralna Miasta Tychy pod dyrekcją Marka Mosia, Mateusz Krzyżowski (2023 r.) i Michał Czachowski (2024 r.)

W 2024 roku laureatami Nagrody Prezydenta Miasta Tychy w dziedzinie kultury zostali:
Michał Brożek – dyrygent, kompozytor organista, nauczyciel, absolwent Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach.
Agnieszka Łapka – malarka, autorka tekstów, grafik, wokalistka.
Izabela Wądołowska – graficzka, kostiumolożka, scenografka, muralistka, malarka, projektantka, kuratorka wystaw artystycznych.
Nagrodę Tyskiego Ambasadora Kultury, przyznawaną od 2022 roku, otrzymał Michał Czachowski – gitarzysta flamenco, producent muzyczny, wydawca, inżynier dźwięku, grafik, publicysta, wykładowca, doktorant Akademii Muzycznej w Krakowie, architekt.

W tym roku zgodnie z regulaminem do Urzędu Miasta zostało zgłoszonych 31 kandydatów. Po szczegółowej analizie wniosków, powołana przez prezydenta komisja rekomendowała laureatów. Kim są? Przekonamy się już wkrótce.

Tyska Gala Kultury odbywać się będzie w tyskiej Mediatece w piątek 12 września o godz. 18.00. W części artystycznej wystąpi AUKSO – Orkiestra Kamaeralna Miasta Tychy pod dyrekcją Marka Mosia oraz Grzegorz Turnau. Koncert ten jest dostępny dla wszystkich zainteresowanych, ponieważ rozpoczyna on sezon artystyczny AUKSO w dniu 13 września.

Więcej o koncercie można przeczytać TUTAJ

Jezioro rozkołysał także Port Pieśni Pracy. Wiele się działo, a przeczytać o tym możecie na stronie 8. Teraz czas przyjrzeć się, co przed nami.

W tym numerze obszernie piszemy o tym, co przygotowały na najbliższe miesiące Orkiestra AUKSO i Teatr Mały. Trzynasty września nie będzie na pewno dniem pechowym, bo po pierwsze to sobota, a po drugie, obydwie te instytucje z rozmachem wkraczają tego dnia w nowy sezon artystyczny. Teatr Mały włączy się po raz kolejny w Noc Teatrów Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii. Zwieńczeniem tego wieczoru będzie spektakl mistrzowski Nazywam się Anna Walentynowicz w wykonaniu Agnieszki Przepiórskiej. Zachęcamy oczywiście, by spędzić ten wieczór w Tychach (patrz strona 7), ale na wszelki wypadek podpowiadamy też, co dzieje się w innych teatrach na terenie Metropolii (strona 9).
W tym samym czasie miłośnicy muzyki będą mogli zasiąść na widowni w Mediatece i wsłuchać się we wspólny koncert AUKSO i Grzegorza Turnaua. Taki będzie 13 września. Za pechowe można uznać jedynie to, że nie da się być w dwóch miejscach jednocześnie.
W przeddzień tych wydarzeń również będzie emocjonująco – podczas Tyskiej Gali Kultury poznamy tegorocznych laureatów Nagród Prezydenta Miasta Tychy w dziedzinie kultury. W następnym numerze przedstawimy ich sylwetki. Zostanie też przyznana zupełnie nowa nagroda – więcej piszemy obok.
Z okazji 50. rocznicy uruchomienia w Tychach produkcji Fiata 126p, Muzeum Miejskie zaprasza we wrześniu na wystawę, która opowie o znaczeniu malucha dla naszego miasta – warto sięgnąć pamięcią do czasów, gdy był obiektem on pożądania i dumą Tychów. Polecamy gorąco tę sentymentalną podróż.

Sylwia Witman

Wydawca: Miejskie Centrum Kultury w Tychach, ul. Bohaterów Warszawy 26, 43-100 Tychy, tel. 32 438 20 61, e-mail: redakcja@mck.tychy.pl
Redaktor naczelna: Sylwia Witman, e-mail: ramykultury@kultura.tychy.pl
Zespół: Daria Gawrońska, Agnieszka Lakner, Małgorzata Król, Justyna Stolfik-Binda
Korekta: Agnieszka Tabor
Layout: Aleksandra Krupa i Bartek Witański Blank Studio, Marcin Kasperek KlarStudio
Skład i łamanie: Marcin Kasperek KlarStudio
Druk: Drukarnia AAPrint, Mikołów Nakład: 3000 egz.
Foto na okładce: NAU Impresariat artystyczny

Miesięcznik znaleźć można we wszystkich instytucjach kultury, młodzieżowych domach kultury, klubach osiedlowych, urzędach, Gemini Park Tychy oraz wybranych restauracjach. Szczegółowa lista punktów dystrybucji znajduje się TUTAJ.
Poniżej prezentujemy również dotychczasowe wydania „Ram Kultury” w wersji online:

Ramy Kultury nr 45
Ramy Kultury nr 44
Ramy Kultury nr 43
Ramy Kultury nr 42
Ramy Kultury nr 41
Ramy Kultury nr 40
Ramy Kultury nr 39
Ramy Kultury nr 38
Ramy Kultury nr 37
Ramy Kultury nr 36
Ramy Kultury nr 35
Ramy Kultury nr 34
Ramy Kultury nr 33
Ramy Kultury nr 32
Ramy Kultury nr 31
Ramy Kultury nr 30
Ramy Kultury nr 29
Ramy Kultury nr 28
Ramy Kultury nr 27
Ramy Kultury nr 26
Ramy Kultury nr 25
Ramy Kultury nr 24
Ramy Kultury nr 23
Ramy Kultury nr 22
Ramy Kultury nr 21
Ramy Kultury nr 20
Ramy Kultury nr 19
Ramy Kultury nr 18
Ramy Kultury nr 17
Ramy Kultury nr 16
Ramy Kultury nr 15
Ramy Kultury nr 14
Ramy Kultury nr 13
Ramy Kultury nr 12
Ramy Kultury nr 11
Ramy Kultury nr 10
Ramy Kultury nr 9
Ramy Kultury nr 8
Ramy Kultury nr 7
Ramy Kultury nr 6
Ramy Kultury nr 5
Ramy Kultury nr 4
Ramy Kultury nr 3
Ramy Kultury nr 2
Ramy Kultury nr 1

fot. Oliwia Dopierała

We wrześniu odbędzie się kolejna, wyjazdowa edycja Konkursowego Pleneru Malarskiego!

Klub Wilkowyje MCK rusza z zapisami do XXXIII edycji Konkursowego Pleneru Malarskiego dla Malarzy Nieprofesjonalnych 2025. Tegoroczna edycja ma charakter wyjazdowy i odbędzie się w dniach od 12 do 14 września 2025 r. w Górach Sowich. Temat przewodni to „Krajobraz zapisany pędzlem – impresje z Gór Sowich”.
Aby zgłosić swój udział należy wypełnić i dostarczyć do Organizatora kartę zgłoszenia dostępną do pobrania poniżej.

Planowany wyjazd odbędzie się piątek w okolicach porannych, powrót natomiast w niedzielę popołudniu.
Wpłata – 400 zł obejmuje 2 noclegi w pokojach wieloosobowych (2 i 3 os.), 3 obiadokolacje, warsztaty artystyczne, transport z Miejskiego Centrum Kultury w Tychach tam i z powrotem, 2 blejtramy 50 x 60 oraz konsultacje z koordynatorem pleneru.

Więcej informacji w regulaminie i pod numerem tel.: 691 770 344
Zapisy od 25 sierpnia – poniedziałek od godz. 10.00 mailowo na klub@mck.tychy.pl
Liczba miejsc ograniczona, decyduje kolejność zgłoszeń.

2025 Karta zgłoszenia Plener2025 Regulamin pleneru

Klub Wilkowyje MCK
tel.: 691 770 344
klub@mck.tychy.pl

To seria prac Thomasa Lamprechta, amerykańskiego artysty polskiego pochodzenia, absolwenta warszawskiej ASP i nowojorskiej School of Visual Arts, który od lat działa na styku sztuki i biznesu. Wystawa w tyskiej galerii StrefArt to kolejna prezentacja jego twórczości w Polsce, po wystawach m.in. w Galerii Zachęta i WL4 w Gdańsku. Z artystą rozmawia kuratorka wystawy Katarzyna Korus.

Skąd inspiracja do serii Twoich prac Human Condition, które obecnie możemy zobaczyć w Tychach w przestrzeniach StrefArt. Dlaczego taki tytuł?

Thomas Lamprecht: Inspiracją jest oczywiście stan, w którym nasz gatunek aktualnie się znajduje. Wydaje mi się, że nie ma ważniejszego tematu do dyskusji i rozważania, niż aktualna kondycja ludzkości. Przez około 300 tysięcy lat istnienia naszego gatunku niewiele się zmieniało. Konie i bawoły ciągnęły wozy, przekaz informacji, był powolny i niełatwy do rozprowadzenia, większość rzeczy była robiona ręcznie. Aż jakieś 100-150 lat temu wszystko przyśpieszyło. Dzisiaj latamy w kosmos, wymieniamy informacje natychmiastowo we wszystkich językach, po całym świecie możemy podróżować w kilka-kilkanaście godzin. Wszyscy mają mobilne telefony, wszyscy mogą rozmawiać z kimś po drugiej stronie planety, prawie wszystko jest robione przez maszyny i udoskonalane przez A.I. A jednak ciągle działamy, czujemy i inicjujemy te same, odwieczne dobra i zła: marzymy, kochamy, walczymy, zabijamy, odkrywamy, dajemy, odbieramy…

Gdzie wiec jesteśmy? W jakiej kondycji? Dokąd zmierzamy? Rozważanie o tym wydaje mi się ważna dla nas wszystkich i to była moja inspiracja. Z tego też wziął się tytuł.

⁠Jaka była Twoja artystyczna droga? Masz bardzo ciekawy i różnorodny artystyczny życiorys. Czy zawsze chciałeś zajmować się sztuką?

Tak. „Zawsze” znaczy tak naprawdę od trzynastego roku życia, kiedy bardzo świadomie zdałem sobie sprawę, że sztuka jest jedyną drogą dla mnie i to chcę robić. Filozofia doszła do sztuki „w pakiecie”. Oboje moi rodzice byli architektami, a więc pojęcia estetyczne, historia sztuki i projektowanie było naturalnym dodatkiem, z którym wyrastałem. Muzyka też była czymś naturalnym, bo moja ciotka, która mieszkała z nami wraz z jej koncertowym Bechstein’em, była profesorem w Konserwatorium warszawskim i pianistką chopinowską. Jako dziecko myślałem, że wszyscy grają na fortepianie, tak jak chodzą czy oddychają. Nie pamiętam czasów, gdy nie grałem.

Jako kilkunastoletni chłopiec wróciłem z Anglii ze szkoły i chciałem się dostać na Akademię w Warszawie. Nie miałem jeszcze polskiej matury, więc nie bardzo to było możliwe. Ale jednym z kolegów mojej matki ze studiów architektonicznych był Aleksander Kobzdej, uznany malarz i profesor na Akademii. Ubłagałem matkę, żeby do niego zadzwoniła i spytała, czy nie spojrzałby na moje prace. On wziął mnie pod swoje skrzydła, jednocześnie mordując mnie bezwzględną, ostrą krytyką: „Powinieneś być filmowcem, nie malarzem!”

Niedługo potem wyjechałem do Nowego Jorku, głównego w tym czasie centrum sztuki na świecie. Jeżeli chciałeś być poważnym artystą, to było miejsce dla ciebie. Tam dostałem się do School of Visual Arts, a potem na podyplomowe studia do Columbia University w malarstwie i filozofii. Chociaż miałem stypendia i dotacje, musiałem się utrzymywać i znaleźć źródła dofinansowania mojej sztuki. Żeby to uskutecznić, zacząłem brać różne projekty jako Art Director, pisarz i potem Executive Creative Director w światowych agencjach reklamowych. Moje projekty muzyczne też się rozwijały — nagrania, płyty, koncerty. Wykładałem też na różnych uczelniach po świecie. Było dużo pracy i niezbyt dużo czasu na spanie. To wyczerpujące nawet wracać do tego myślami!

Co jest dla Ciebie ważne w tworzeniu lub może nawet najważniejsze. Przekaż, forma, technika, kolor? Gdzie czerpiesz inspiracje?

Przez lata, oprócz tworzenia mojej sztuki, zajmowałem się i pisałem sporo o teorii, filozofii i krytyki sztuki. To jest dla mnie najistotniejsza podstawa, od której można się odbić, żeby robić coś sensownego, czy wartościowego w sztuce. Elementy estetyczne nie są i nie mogą być sztuką same w sobie. Malarstwo szczególnie wypełniło wszystkie swoje zadania i wyzwania w momencie, kiedy Helma Klint i Wassily Kandinsky zamknęli ten rozdział swoimi pracami. Forma, kolor, kompozycja, głębokość, płaskość, perspektywa, figura, światło, zagospodarowanie dwu wymiarowej powierzchni, wszystko to zostało wypełnione i zużyte. Na naszym panelu mówiłem trochę o tym, że głównym zadaniem sztuki jest poszukiwanie i odkrycie prawdy. Każdy ruch, gest, kreska, jest pod obserwacją autentyczności i prawdy. Przez to sztuka musi być jakimś odkryciem, wynalazkiem, unikalnym wydarzeniem czegoś nowego, odsłonięciem nowych możliwości. A nie powtórnym wynalazkiem koła.

To nie jest łatwe. Sztuka jest trudna i nie zawsze taka, jak większość publiczności myśli o twórczości — czyli że to przyjemność i zabawa. Tworzenie sztuki wymaga od artysty wiedzy, dyscypliny, warsztatu i samokrytyki wszystkiego; od intencji, do pierwszego znaku na pustym płótnie do końcowego efektu.

Z czego czerpię inspirację? Ze wszystkiego co mnie otacza.

***

Thomas Lamprecht – multimedialny artysta mieszkający na co dzień w La Jolla – dzielnicy San Diego w Kalifornii.
Zaczął studiować malarstwo w 1969 roku w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych u znanego polskiego malarza Aleksandra Kobzdeja. W 1973 roku wyjechał do Nowego Jorku, gdzie rozpoczął edukację w School of Visual Arts. Tam studiował u takich artystów jak: Joseph Kosuth, Ronald Bladen, Donald Nice, Larra Zox. Naukę kontynuował w Columbia University, Graduate School of the Arts i w 1978 roku uzyskał stopień magistra malarstwa.

Jego poszukiwania na polu sztuki od początku były dużo szersze. Pracował w różnych mediach, włączając w swoje działania muzykę, inscenizacje teatralne, działania w przestrzeni, film i wideo oraz prace tworzone cyfrowo. Wykładał teorię sztuki i publikował teksty krytyczne. Jego twórczość była pokazywana w wielu dużych ośrodkach w całej USA i Europie. Od lat zajmuje się również kooperacją sztuki i biznesu. Pracował dla największych firm amerykańskich.

Na zaproszenie galerii StrefArt i Katowickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej oraz Fundacji HELISA, przyjechał do Tychów ze swoim projektem Human Condition. Wziął też udział w wydarzeniu Human Condition Day, które zgromadziło liczne grono przedstawicieli świata sztuki i biznesu.

– Jako Katowicka Specjalna Strefa Ekonomiczna od lat wspieramy nie tylko rozwój przemysłu i technologii, ale również działania o charakterze społecznym i kulturalnym – mówi Ewa Lipka, wiceprezes zarządu KSSE S.A. – Doskonałym przykładem jest wydarzenie Human Condition Day, które zorganizowaliśmy 26 czerwca br. we współpracy z HELISA Foundation. To spotkanie poświęcone było roli człowieka w dynamicznie zmieniającym się świecie – świecie nowych technologii, transformacji gospodarczej i wyzwań klimatycznych. Wydarzenie odbyło się w naszej przestrzeni StrefArt – nowoczesnej, industrialnej galerii, która łączy biznes, naukę i kulturę. To miejsce stworzone do inspirujących spotkań, konferencji i wystaw. Human Condition Day był okazją do refleksji nad wartościami, emocjami i relacjami międzyludzkimi, które pozostają fundamentem każdej technologicznej zmiany.

Sylwia Witman