Fotograficzny decydujący moment jest motywem przewodnim zadania, jakie postawili sobie członkowie Tyskiego Towarzystwa Fotograficznego (TTF) w kolejnym z realizowanych przez towarzystwo projektów. Postanowili zmierzyć się z interpretacją pojęcia stworzonego w połowie XX wieku przez ojca fotoreportażu Henri Cartiera-Bressona. Jego wystawa Decydujący moment była pierwszą wystawą fotograficzną, która trafiła do paryskiego Luwru. Zdaniem Bressona tylko w ułamku sekundy następuje najsilniejsze natężenie napięcia towarzyszącego każdemu zdarzeniu. W praktyce przekłada się to na sytuację, w której akcja, kompozycja i bohaterowie tworzą idealną, niepowtarzalną chwilę. Fotograf powinien w mgnieniu oka rozpoznać znaczenie jakiegoś wydarzenia. Zdjęcie powinno być wykonane spontaniczne i najlepiej z ukrycia, aby jego bohaterowie nawet nie dostrzegli obserwatora sytuacji. Klasyczne ujęcie tego pojęcia sprowadza się do uchwycenia w kadrze ulotnych chwil codziennego dnia, jak na przykład przechodnia skaczącego przez zalany chodnik w Paryżu, co uwiecznił Bresson na jednym ze swoich najbardziej znanych zdjęć. „Fotografować, to wstrzymywać oddech” – mówił.
Pasjonaci z TTF-u postanowili poszukać własnych interpretacji decydującego momentu: tych klasycznych, ale też nie pasujących na pierwszy rzut oka do przedstawionej definicji. Podczas kilku jesiennych spotkań warsztatowych w SDK Tęcza mierzyli się z zadaniem, a dyskusjom i wzajemnej interpretacji zdjęć przewodził fotograf, dokumentalista Rafał Klimkiewicz, członek honorowy TTF-u, który chętnie zaangażował się w kuratelę projektu. Sam dzieli się przemyśleniami dotyczącymi decydującego momentu, dość przekornymi w stosunku do podejścia twórcy tego terminu:
– Moment to pojęcie związane z czasem, a decyzja to wynik wyboru mający prowadzić do celu. Szanuję twórczość i teorię Henriego, ale jednocześnie uważam, że nie ma czegoś takiego jak decydujący moment wyłącznie w znaczeniu: tu i teraz… Ten moment może się zrodzić w głowie każdego twórcy na długo, zanim stworzy swe dzieło. Może on zatem dojrzewać dniami, miesiącami, latami… Ta wystawa TTF-u jest tego najlepszym przykładem, można tu znaleźć wiele różnych stylów, spojrzeń, obrazów, będących wynikiem osobistej wrażliwości autorek i autorów. Zdjęcia dokumentalne przenikają się tutaj m.in. z na pozór nierealną fotografią przyrody czy obrazem powstałym na skrawku papieru do pieczenia. To wszystko zostało często uchwycone już wcześniej w głowach, myślach, świadomości artystycznej autorów, a nie w tej przykładowej jednej sto dwudziestej piątej części sekundy, kiedy to naciskamy guzik w aparacie. Ten guzik, ten ułamek sekundy jest tylko kropką nad wymyśloną i narysowaną przez nas wcześniej w głowie literką „i”, i wieńczy dzieło.
Na wystawie w Oknie na Kulturę Gemini Park Tychy znajdzie się finalnie 38 prac 22 fotografów zrzeszonych w Tyskim Towarzystwie Fotograficznym, w tym jego członków honorowych kuratora Decydującego momentu Rafała Klimkiewicza oraz Tomasza Jodłowskiego.
Wystawa Decydujący moment w Oknie na Kulturę Gemini Park Tychy potrwa od 21 grudnia 2024 do 31 stycznia 2025 roku. Na czwartek 30 stycznia o godz. 18.00 zaplanowano jej finisaż.

Magdalena Borucka

Foto: R. Kopczyński, Emka fotografuje

Będzie to ostatnia z wystaw w ramach roku jubileuszowego Miejskiej Galerii Sztuki OBOK. Przypomnijmy, że z okazji trzydziestolecia galerii od początku roku prezentowane są wystawy tyskich twórców. Na zakończenie tego cyklu swój dorobek zaprezentuje Agnieszka Seidel-Kożuch. Na wystawie Fragmentaria będzie można zobaczyć fotografie teatralne i kolaże jej autorstwa.

Agnieszka Seidel-Kożuch jest absolwentką Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach kierunku projektowania graficznego, ze specjalizacją w multimediach, a także Śląskiej Wyższej Szkoły Informatycznej w Chorzowie, gdzie z wyróżnieniem uzyskała tytuł magistra sztuki. Od 2018 roku aktywnie działa w Tyskim Towarzystwie Fotograficznym, prowadzi agencję reklamową Atelier Idel. Twórczość Agnieszki była wielokrotnie doceniana m.in. podczas Masterclass Forum Fotografii Teatralnej w Katowicach (2015 i 2016), czy na Festiwalu Nowej Scenografii. W 2017 roku zdobyła Grand Prix w konkursie Sandmix za zdjęcie z cyklu 11:41, będące częścią reportażu realizowanego w Budapeszcie.

Wystawa Fragmentaria będzie unikalnym spojrzeniem artystki na kilka ostatnich edycji Tyskich Spotkań Teatralnych – festiwalu, który w tym roku odbędzie się po raz pięćdziesiąty.

„Na wystawie zobaczycie prace powstałe z moich fotografii teatralnych, obrazów uchwyconych na ulicach, wycinków gazet i rysunków – mówi autorka. – Czasem dodaję do nich farbę, innym razem nici lub zatapiam w nich rośliny, tworząc surrealistyczne światy, które istnieją wyłącznie w tych połączonych fragmentach. […] Fotografia teatralna, którą się zajmuję, jest dla mnie źródłem inspiracji – chwytam ulotne momenty, które istnieją tylko na scenie, a potem przekształcam je w kolaż, nadając im nowe życie. […] Na wystawie zobaczycie również video arty – projekcje wizualne, które towarzyszyły koncertom, tworząc spójną, hipnotyczną całość z muzyką”.

Wystawa jest jednym z wydarzeń towarzyszących 50. Tyskich Spotkań Teatralnych.

Sylwia Witman

Śląska Jesień Gitarowa. Muzyka z naturalnym skojarzeniem kolorów, czerwieni, rdzawo żółtych liści i zachodzącego coraz wcześniej ciepłego słońca. To pora roku najbardziej nastrojowa, ciepła i nasycona, a jednocześnie szybko wchodząca w kameralne odczucia w blasku świec. A w tym wszystkim, w tych obrazach, metaliczne dźwięki mistrzowskich strun. Gitara i jej rezonans, romantyczne znaczenie, wspomnienia, marzenia, magia…

Tak plastycznie Beata Mendrek opisuje swoje skojarzenia z tyskim festiwalem. Artystka-fotografik jest kuratorką wystawy, na której można zobaczyć najbardziej intrygujące zdjęcia z minionej edycji Śląskiej Jesieni Gitarowej 2022.

W przestrzeni Okna na Kulturę, znajdującego się w galerii handlowej Gemini Park Tychy, od 13 września do 4 listopada będzie można poczuć festiwalowy klimat, zachwycić się detalami i znakomitością artystów, zatrzymanych w kadrze przez Artura Pławskiego i Grzegorza Krzysztofika w 45 wybranych fotografiach.

Artur Pławski
Fotograf dokumentalista.
Ukończył filozofię na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Z Tychami związany jest od 2010 roku. Pracuje jako fotograf w Muzeum Miejskim w Tychach.

W swojej twórczości łączy wieloznaczność medium fotograficznego z subiektywnym charakterem form dokumentalnych.
Jest laureatem i finalistą wielu konkursów fotograficznych, m.in.: Grand Press Photo, Leica Street Photo, Wielkopolska Press Photo, BZ WBK Press Foto, Śląska Fotografia Prasowa, Tychy Press Photo, Italian Street Photography, San Francisco International Steet Photography Awards. Był uczestnikiem programu mentorskiego Sputnik Photos w edycji 2021/2022.

Grzegorz Krzysztofik
Fotoreporter. Fotograf koncertowy, teatralny i uliczny.
Ukończył Śląską Wyższą Szkołę Zarządzania im gen. Jerzego Ziętka na kierunku zarządzanie przedsiębiorstwem europejskim. Prywatnie, od czasów młodości, związany jest z życiem kulturalnym miasta Tychy, natomiast zawodowo związany jest z przemysłem motoryzacyjnym.

Jest fotografem akredytowanym przy AUKSO Orkiestrze Kameralnej Miasta Tychy. Współpracuje jako fotograf z Teatrem Małym w Tychach, Teatrem Rozbark w Gliwicach, Teatrem APart w Katowicach oraz Muzeum Miejskim w Tychach.
Jest czterokrotnym zdobywcą pierwszego miejsca w konkursie fotograficznym Tychy Press Photo. Wielokrotnie nagradzany i wyróżniany był w wielu lokalnych i ogólnopolskich konkursach fotograficznych. Jest autorem trzech indywidualnych wystaw fotograficznych oraz dwóch fotograficznych publikacji. Jest również członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików.

Wystawie towarzyszyć będą recitale:

4 X 2024, godz. 18.00: Mariusz Orzełowski – gitara
11 X 2024, godz. 18.00: Marta Sobol – gitara oraz Karolina Kamrowska – gitara
18 X 2024, godz. 18.00: Mateusz Prześlak – gitara oraz Oskar Radwański – skrzypce

Wystawa znajduje się na I piętrze galerii handlowej (obok sklepu Dealz) i można ją oglądać w godzinach otwarcia Gemini Park Tychy do 4 listopada 2024 r. Recitale odbędą się również na I piętrze w strefie wypoczynku (obok sklepu Lodomania).

Organizator: Miejskie Centrum Kultury w Tychach

top fot. Włodzimierz Chrzanowski

Działająca tam przestrzeń Okno na Kulturę w maju zaprezentuje malarstwo Bartosza Hadrysia.

W pejzażu artystycznych talentów polskich malarzy młodego pokolenia nie sposób nie zauważyć niezwykle dojrzałego i jednoznacznie zdefiniowanego malarstwa Bartosza Hadrysia – tak o twórczości Bartosza Hadrysia mówi prof. Jan Wiktor Sienkiewicz, historyk sztuki z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Z konsekwentnie przez ostatnie lata doskonalonego warsztatu malarskiego, w którym główną rolę odgrywa pogłębione znawstwo koloru, w pracowni malarza powstają najczęściej wielkoformatowe, na wpół abstrakcyjne płótna olejne, nasycone jednocześnie bogatymi odniesieniami do malarstwa przedstawieniowego a niejednokrotnie wprost inspirowane ludzką figurą.

Bartosz Hadryś (rocznik 1977) urodził się, pracuje i tworzy w Tychach. Uprawia malarstwo i rysunek. Przy tworzeniu abstrakcyjnych form w swoich pracach wykorzystuje technikę olejną, dającą duże możliwości operowania światłem i kolorem.

Uczestniczył w wielu wystawach indywidualnych oraz zbiorowych. Jest laureatem nagród i wyróżnień w konkursach z dziedziny malarstwa i rysunku. Jego prace znajdują się w prywatnych zbiorach w Polsce i za granicą. W Tychach twórczość artysty można podziwiać na ekspozycji stałej, która znajduje się w biurowcu firmy ANMAR przy ul. Strefowej 22 oraz w pracowni malarskiej w Śląskich Zakładach Sztuki – Galerii na Wolności (pl. Wolności 3).

Od 16 maja wielkoformatowe abstrakcyjne dzieła będą przykuwać uwagę także w Oknie na Kulturę w Gemini Park Tychy. Więcej informacji o wystawie znajdą Państwo tutaj.

oprac. SW

Jest prawdziwym świętem dla miłośników gitary klasycznej. Festiwal to oczywiście cykl koncertów odbywających się przede wszystkim w tyskiej Mediatece, jak również w innych, tętniących na co dzień muzyką, miejscach na mapie Śląska – Akademii Muzycznej w Katowicach, Narodowej Orkiestrze Symfonicznej Polskiego Radia, Filharmonii Śląskiej czy Polskim Radiu Katowice. Koncerty światowej klasy gitarzystów, ukazujące szerokie spektrum gatunków muzyki gitarowej, to zdecydowanie najbardziej rozpoznawalna wizytówka Śląskiej Jesieni Gitarowej.

Jest jednak drugi, równie ważny trzon festiwalu – konkurs gitarowy. Jego rangę najlepiej określa komentarz dyrektora artystycznego festiwalu dr. hab. prof. Akademii Muzycznej w Katowicach Marka Nosala: „Czasem słyszę, że Śląska Jesień Gitarowa jest takim Konkursem Chopinowskim w świecie gitarowym”. W tym właśnie miejscu rozpoczyna się opowieść o równoległym świecie – tętniącym feerią barw życiu festiwalowym, którego niewielki fragment chcemy ukazać na tej wystawie. Przesłuchania międzynarodowego konkursu gitarowego, lekcje mistrzowskie, sesje naukowo-artystyczne, wystawy, prezentacje instrumentów, czy wreszcie spontaniczne jam session wszystkich uczestników festiwalu, to także nieodłączne elementy programu.

Zdjęcia Grzegorza Krzysztofika oraz Artura Pławskiego doskonale oddają atmosferę festiwalu, która odbija się mocnym echem i sprawia, że Tychy rozpoznawane są jako stolica gitary klasycznej na całym świecie. Od 28 lutego 2024 można podziwiać je w holu tyskiej Mediateki.

Grzegorz Krzysztofik specjalizuje się w fotografii koncertowej, teatralnej, ulicznej i reportażowej. Ukończył Śląską Wyższą Szkołę Zarządzania im. gen. Jerzego Ziętka, kierunek Zarządzanie Przedsiębiorstwem Europejskim, od młodości związany z życiem kulturalnym miasta Tychy. Zawodowo związany z przemysłem motoryzacyjnym. Fotograf akredytowany przy AUKSO Orkiestrze Kameralnej Miasta Tychy, współpracuje jako fotograf z Teatrem Małym w Tychach, Teatrem Rozbark w Gliwicach, Teatrem APart w Katowicach oraz Muzeum Miejskim w Tychach. Czterokrotny zdobywca pierwszego miejsca w konkursie fotograficznym Tychy Press Photo, nagradzany i wyróżniany w wielu lokalnych i ogólnopolskich konkursach fotograficznych. Autor trzech indywidualnych wystaw fotograficznych oraz dwóch fotograficznych publikacji. Członek Związku Polskich Artystów Fotografików.

Artur Pławski to fotograf dokumentalista. Ukończył filozofię na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, z Tychami związany od 2010 roku. Zawodowo związany z Muzeum Miejskim w Tychach. W swojej twórczości łączy wieloznaczność medium fotograficznego i subiektywny charakter form dokumentalnych. Laureat i finalista wielu konkursów fotograficznych, między innymi: Grand Press Photo, Leica Street Photo, Wielkopolska Press Photo, BZ WBK Press Foto, Śląska Fotografia Prasowa, Tychy Press Photo, Italian Street Photography, San Francisco International Street Photography Awards.Uczestnik Programu Mentorskiego Sputnik Photos, edycja 2021/2022.

O swoim projekcie opowiedział nam sam artysta:

Powrót Jeźdźców Apokalipsy jest instalacją artystyczną w całości wykonaną przeze mnie, powstawała ponad rok. Początkowo moim zamiarem było wystawienie obiektu na działania pór roku i zmieniających się warunków pogodowych. Deszcze i wiatry, mrozy i śniegi , zarastanie roślinnością powodowały jego materialną degradację. Zmienność, zarazem postępujący dramatyzm obrazu instalacji dokumentowałem setkami zdjęć. Prowadziłem rodzaj fotograficznego dziennika, by obserwować, jak warunki atmosferyczne i upływ czasu wpływają na wizerunek obiektu. Fotografie, które wykonywałem, były dla mnie formą subiektywnego zapisu, obrazem podpowiadanym mi moją wyobraźnią, wizją, jaką rejestrował aparat fotograficzny. Nie poddawałem kadrów jakiejkolwiek obróbce technicznej. Tak powstawały imaginacyjne fotogramy-obrazy, Same w sobie stawały się niezależnymi dziełami, planowałem opublikować je w formie albumu.

Nie przypuszczałem, jak szybko temat Apokalipsy, który poruszyłem w dziele, stanie się aktualny wskutek tragicznych wydarzeń rozgrywających się w bezpośredniej od nas bliskości. Obraz Apokalipsy i jej Jeźdźców zaczął zmierzać w kierunku znaczeń i symboli oraz kontekstów otaczającej rzeczywistości, tu i teraz. Jego emocjonalna wymowa stawała się ostrzeżeniem. Czyżby światu potrzebny był prawdziwy Powrót Jeźdźców Apokalipsy? A może wracają czasy Apokalipsy, która rozgrywa się obok nas, tuż za rogiem? Na wyciągnięcie ręki.

I nie okazali skruchy za swoje zabójstwa, ani za swoje czary, ani za swoją rozpustę, ani za swoje złodziejstwa.

Czy nie brzmi to aktualnie i znajomo w kontekście naszego tu i teraz, na tej ziemi, naszej ziemi? Pomyślmy, popatrzmy i zastanówmy się, czy nie ma to odniesienia do otaczającej nas, najbliższej nam rzeczywistości? Nie jest rolą artysty odpowiadać na trudne pytania . Artysta nie jest w stanie zmienić świata, ale ma prawo dziwić się i zadawać trudne pytania. Ma obowiązek rozprawiać o rzeczach ważnych: śmierci, miłości, zniewoleniu, przemijaniu, trwaniu w ludzkiej pamięci.

Album stanowi rezultat wyboru dokonanego z ogromnej liczby zdjęć powstałych w przeciągu kilkunastu miesięcy. Każde ujęcie jest nie tylko prostym zapisem mojej pracy, ale i zamierzonym, przemyślanym fotogramem-obrazem. Jest wizją świata, którą starałem się zmaterializować i utrwalić przy pomocy wykreowanych przez siebie artystycznych obiektów.

Cytat Apokalipsa 9, 18–21 pochodzi z książki Ewangelia według Marka. Apokalipsa w tłumaczeniu z greckiego Czesława Miłosza, Editions du dialogue, Paris 1984.

Jerzy Murawski
Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, dyplom z malarstwa w roku 1973 w pracowni Jonasa Sterna, promotor – Jerzy Nowosielski

Więcej informacji na temat wystawy znajdą Państwo tutaj.

Adam Sobota jest absolwentem ASP we Wrocławiu, Wydziału Ceramiki i Szkła; dyplom uzyskał w pracowni prof. Krystyny Cybińskiej (2000), a aneks z malarstwa w pracowni prof. Wandy Gołkowskiej. Uczestniczył w licznych ceramicznych i interdyscyplinarnych wystawach w Polsce. Jego formy rzeźbiarskie znajdują się w prywatnych i państwowych kolekcjach w Polsce, USA oraz Szwecji. Prowadzi autorską pracownię ceramiczną w Przyszowicach pod Gliwicami.

W Galerii OBOK można oglądać prace Adama Soboty powstałe na kole garncarskim. To technika z długą tradycją, ale można dzięki niej uzyskać także bardzo nowoczesne formy – mówi artysta. Nie tylko centryczne, z którymi najbardziej kojarzy się koło garncarskie. Te formy mogą być zniekształcane i deformowane, co daje ogromne możliwości. 

Jak mówi twórca, siadając do pracy, zawsze ma początkowy zamysł. Założeniem jest zwykle forma naczynia; dzban, wazon, misa. W gotowych pracach ta funkcjonalność naczynia wciąż jest widoczna, chociaż chwilami już zanika. Gdy zaczynam, mam plan, ale potem pozwalam sobie na chwilę nawet dekoncentracji, żeby wprowadzić do pracy element przypadku. W pewnym sensie nawiązuję w ten sposób do ekspresjonizmu abstrakcyjnego w malarstwie. Moje prace wydają się dalekie od obrazów Jacksona Pollocka, ale koło garncarskie ma ten sam element przypadkowości. Wystarczy najdrobniejszy ruch, by formę całkowicie zmienić, zniekształcić, nawet zniszczyć.

Ceramicznym formom Adama Soboty towarzyszą fotografie Macieja Długaja – pochodzącego z Tychów fotografa i operatora filmowego, wieloletniego pracownika stacji telewizyjnej TVN. Maciej Długaj jest autorem zdjęć m.in. do kilku sezonów programu „Kobieta na krańcu świata” Martyny Wojciechowskiej oraz programów Przemka Kossakowskiego. Na wystawie można oglądać portrety i zdjęcia reportażowe jego autorstwa. 

Prywatnie przyjaźnimy się z Maćkiem i jego zdjęcia uważam za fantastyczny materiał – mówi Adam Sobota. Wspólnym mianownikiem naszych prac jest bressonowskie ujęcie chwili (Henri Cartier-Bresson – jeden z najwybitniejszych fotoreporterów XX wieku – SW). Uchwycenie na fotografii jednej niepowtarzalnej chwili, która – gdyby spóźnić się z naciśnięciem migawki o sekundę – już znika i nigdy się nie powtórzy. To jest podobne do tego, co ja robię na kole garncarskim. Dlatego zdecydowaliśmy się zrobić wspólną wystawę.

O tym, jak niepowtarzalność chwili uchwycili obydwaj artyści – jeden w kadrze fotograficznym, a drugi w ceramicznej formie przestrzennej – można się przekonać, oglądając wystawę Dynamika zdarzeń, która potrwa do 3 marca 2023 roku.

Sylwia Witman

Wystawa „Przestrzeń pełna wyobraźni” to godna następczyni płócien mistrza Beksińskiego na ścianach Tichauer Art Gallery. Prace Tomasza Sętowskiego, Rafała Olbińskiego i Jarosława Kukowskiego to prawdziwa uczta dla miłośników malarstwa oscylującego wokół surrealizmu, realizmu magicznego i symbolizmu. 

Rafał Olbiński to malarz, grafik i  wielokrotnie nagradzany w międzynarodowych konkursach plakacista. Od 1997 do 2003 r. regularnie tworzył okładki miesięcznika „Charaktery”. Współpracował z takimi pismami jak „The New York Times”, „Newsweek”, „Bloomberg Businessweek” czy „Der Spiegel”. Jego prace są eksponowane w licznych galeriach i muzeach: Bibliotece Kongresu, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Toyamie, Carnegie Foundation w Nowym Jorku i Muzeum Plakatu w Wilanowie.

Tomasz Sętowski ma w dorobku ponad 100 wystaw indywidualnych. Jego prace znajdują się m.in. w Muzeum Sztuki Fantastycznej w Szwajcarii, Muzeum w Abu Dabi i Inter Art Gallery w Nowym Jorku. Co roku jego twórczość zdobi ściany na największym w Europie pokazie realizmu magicznego Dreamscape w Amsterdamie, gdzie swoje malarstwo prezentuje dwudziestu najwybitniejszych artystów tego nurtu.

Prace Jarosława Kukowskiego określane są mianem surrealizmu lub też fotorealizmu. Tworzy w technikach rysunku oraz malarstwa olejnego. Charakterystycznym dla niego efektem malarskim jest trompe l’oeil – złudzenie trójwymiarowości odbierane przez widza. W swojej twórczości Kukowski porusza tematy moralne oraz społeczne dotyczące śmierci i przemijania.

Wystawa „Przestrzeń pełna wyobraźni” będzie dostępna dla zwiedzających od 19 listopada. Wernisaż – 18 listopada. 

SW

Drodzy miłośnicy sztuki,
W najbliższą niedzielę, 29 maja o godz. 17.00, otworzymy wystawę z pracami naszych gości z Polski
w Galerii KiR. Po dwóch latach ta pierwsza wymiana sztuki między partnerskimi miastami Tychami a Oberhausen może już się odbyć i serdecznie zapraszamy.

Taki anons w niemieckich mediach zapowiada wystawę śląskich/tyskich artystów: Piotra Bąka, Beaty Wąsowskiej, Jerzego Rupika, Wojciecha Łuki – związanych z Miejską Galerią Sztuki OBOK, którzy zaprezentują swoje prace niemieckiej publiczności.

Odwiedzający wystawę będą mogli zobaczyć trzynaście prac Piotra Bąka (techniki mieszane), dziesięć fotografii Jerzego Rupika, trzynaście prac malarskich Wojciecha Łuki, dziewiętnaście prac Beaty Wąsowskiej (malarstwo akrylowe).

„Jesteśmy dumni, że to właśnie Miejska Galeria Sztuki OBOK będąca integralną częścią Teatru Małego w Tychach, postawiła pierwszy krok w miejmy nadzieję, długiej i bogatej w artystyczne doznania partnerskiej współpracy pomiędzy Oberhausen a Tychami”. – Wojciech Łuka, Kurator Miejskiej Galerii Sztuki OBOK

W ramach tego projektu kolejnym wydarzeniem będzie wystawa prac niemieckich artystów w tyskiej galerii, która planowana jest na jesień tego roku.

Piotr Bąk urodził się w Żywcu. Studiował na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (filia w Katowicach). Dyplom z medalem otrzymał w 2001 roku w Pracowni Projektowania Form Przemysłowych u prof. Jerzego Wuttke. W 2010 uzyskał stopień doktora sztuki, a w 2018 uzyskał habilitację. Od 2004 roku pracował na stanowisku asystenta w Pracowni Rysunku i Malarstwa na kierunku wzornictwo u prof. Jana Dubiela. Od roku 2015 prowadzi Pracownię Sztuk Wizualnych. Prowadził również zajęcia z rysunku i malarstwa w Wyższej Szkole Technicznej w Katowicach oraz Studium Rysunku i Grafiki w MOK w Jastrzębiu-Zdroju. Jest autorem licznych projektów i ich realizacji w technice rysunkowej i malarskiej. Jest współautorem wielu polichromii, m.in. w kościołach w Czarnym Dunajcu, Woszczycach, Kędzierzynie-Koźlu. Wziął udział wokoło 100 wystawach zbiorowych w kraju i za granicą oraz zrealizował 20 pokazów indywidualnych. Brał udział w kilkunastu plenerach i wystawach poplenerowych oraz licznych konkursach i wystawach pokonkursowych.

Jerzy Rupik jest doktorem sztuki, absolwentem studiów magisterskich na kierunku grafika w zakresie projektowania graficznego na Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Jest również projektantem i fotografem. Brał udział w wielu wystawach zbiorowych między innymi: wystawie fotografii w ramach Labiryntu Szóstego w Kłodzku, wystawie fotograficznej na Międzynarodowym Biennale Fotografii Artystycznej „Dziecko” w Poznaniu oraz w wystawie plakatu w Oświęcimiu poświęconej 60 rocznicy wyzwolenia obozu koncentracyjnego KL Auschwitz–Birkenau, wystawie fotografii Magiczne Przestrzenie / Magische Räume w Oberschlesisches Landesmuseum w Ratingen, autor indywidualnych wystaw: Tableau vivant w Domu Oświatowym Biblioteki Śląskiej w Katowicach, wystawy Balans bieli w Starej fabryce w Bielsku-Białej. W 2017 roku wystawił prace w cyklu wystaw Pokaz Sztuki Mężczyzn w Domu Oświatowym Biblioteki Śląskiej oraz na indywidualnej wystawie Redukcja szumu w Starej Fabryce w ramach Industriady 2017.

Wojtek Łuka mieszka i tworzy w Tychach. Oprócz aktywności pedagogicznej, administracyjnej i biznesowej, jest przede wszystkim malarzem, grafikiem i projektantem. Absolwent krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 1984 uzyskał dyplom z wyróżnieniem  w katowickiej filii, na Wydziale Grafiki w pracowni grafiki warsztatowej i projektowania książki. Jest stypendystą Ministra Kultury i laureatem Nagrody Prezydenta Miasta Tychy w Dziedzinie Kultury. Posiada odznaczenia i tytuł „Zasłużony dla Kultury Polskiej” oraz „Zasłużony dla Województwa Śląskiego”. Po ukończeniu studiów, związany był z redakcjami i wydawnictwami: w 1984 r. jako stażysta redaktora graficznego z tygodnikiem „Katolik”, od 1985 do 1988 jako redaktor graficzny z tygodnikiem „Tak i Nie” i kwartalnikiem „Tak i Nie – Śląsk”, od 1990 do 1992 jako dyrektor artystyczny z Wydawnictwem „Jutro”, od 1995 do 2017 jako współzałożyciel, członek kolegium redakcyjnego i szef działu graficznego z Miesięcznikiem Społeczno- Kulturalnym „Śląsk”. W latach 2016-2019 był dyrektorem ds. wizerunku Grupy „Ekoma”, a od 2005 do 2010 jako właściciel zarządzał projektem „Skup Kultury”. W latach 1990-2011 pełnił funkcję Plastyka Miejskiego w Urzędzie Miasta Tychy. W  roku 2019 został  Kuratorem Miejskiej Galerii Sztuki OBOK w Tychach. Od 2005, prowadzi Autorską Szkołę Edukacji Artystycznej, od 2017 wykłada na UTW krakowskiej Akademii Frycza Modrzewskiego. Jest autorem ponad 2000 publikacji graficznych, będących komentarzami do tekstów poetyckich, lirycznych i społeczno-politycznych. Jego prace znajdują się w wielu prywatnych kolekcjach w Polsce, USA, Kanadzie, Niemczech, Włoszech, Egipcie, Wielkiej Brytanii i Szwecji.

Beata Wąsowska Studiowała w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, na Wydziale Grafiki w Katowicach, w pracowniach malarstwa: prof. Jerzego Dudy-Gracza oraz prof. Macieja Bieniasza. Projektowania graficznego książki uczyła się w pracowni prof. Adama Romaniuka. Dyplom obroniła w 1985 r. W 1986 r. otrzymała Stypendium Ministra Kultury i Sztuki. W 2016 Studia skończyła studia podyplomowe „Historia sztuki, perspektywa społeczna i polityczna” w Colegium Civitas w Warszawie. Uprawia malarstwo sztalugowe. Animuje projekty artystyczne. Zrealizowała ponad 70 wystaw indywidualnych malarstwa i 100 prezentacji w wystawach zbiorowych w kraju i za granicą.  Była gościem krajowych i międzynarodowych plenerów malarskich. Jej prace znajdują się w zbiorach instytucji, muzeów oraz osób prywatnych w kraju i zagranicą.