„Camerata tyska” z Alkiem Nowakiem na czele nie porzucają misji odkrywania potencjału dawnych gatunków oraz zupełnie nowych tematów operowych. Tym razem „nadworny” kompozytor Auksodrone’u wraz z Marcinem Wichą sięgnęli po zapomnianą tradycję comedia harmonica – hybrydy na pograniczu lirycznego madrygału oraz wczesnego dramatu muzycznego. Formuła użyteczna do opowiedzenia historii, która w całości rozgrywa się w chacie na grenlandzkim pustkowiu i w której nie wydarza się w zasadzie nic. Jakich dramatycznych zwrotów można się bowiem spodziewać w życiu dwóch legendarnych eksploratorów duńskiej Arktyki, którzy trzy lata czekali w samotności na odsiecz? Natura nie lubi jednak pustki; rozkwita więc – na granicy psychozy – życie wewnętrzne naszych dwóch bohaterów, których osobowości ulegają polifonicznej dezintegracji. Cóż bowiem mogą wyśpiewać umysły dwóch Duńczyków wobec bezkresnej pustki i subiektywnej wieczności? Zdaniem Aleksandra Nowaka efekt zaskakująco przypomina abstrakcyjne obrazy będące swoistymi halucynacjami wytworzonymi przez ChatGPT.

Capella Cracoviensis
Marek Moś – dyrygent
AUKSO Orkiestra Kameralna Miasta Tychy

Utwór „Febra arktyczna” został dofinansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury w ramach programu „Zamówienia kompozytorskie” realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca.