Wyobraźcie sobie pianistę pianistę gruntownie wykształconego w słynnej warszawskiej „Bednarskiej”, a oszlifowanego – jak całe jego pokolenie – przez duńską szkołę jazzu, który jednocześnie przyznaje się do inspiracji usterkową wirtuozerią Marcina Maseckiego i wyraża przekonanie, że fundamentalnym narzędziem kompozytorskim jest dziś studio. Ten krótki przepis na Grzegorza Tarwida świetnie ilustruje, jak eklektyczna jest to osobowość twórcza, nie daje jednak wyobrażenia o skali jego indywidualizmu. W tym ostatnim pomóc może „Chłód”, czyli pierwszy solowy koncert w dorobku artysty, przeznaczony na orkiestrę smyczkową, fortepian oraz… dziecięcy syntezator. Tytuł utworu koresponduje chyba głównie z feldmanowską z ducha partią smyczków, bowiem w solowej improwizacji Tarwida będzie raczej gorąco. Casiotone 405 to jeden z pierwszych popularnych „klawiszy” wyposażonych dodatkowo w automat perkusyjny o vintage’owych, lo-fi’owych brzmieniach. Może więc tytuł utworu odnosi się do chłodu kosmicznej próżni, którą przemierzać będziemy z Tarwidem w wyprawie na rozpikselowanego Marsa?

Grzegorz Tarwid – fortepian
Marek Moś – dyrygent
AUKSO Orkiestra Kameralna Miasta Tychy