Ten monolog dramatyczny to spotkanie z życiem i twórczością poetki Anny Świrszczyńskiej. To opowieść o wielkiej kobiecej sile, która ze smutku tworzy radość, z cierpienia miłość, a z mroku światło.

Dzieciństwo Anny Świrszczyńskiej przypadło na pierwszą wojnę światową, młodość, powstanie warszawskie, a większość życia na komunistyczny PRL. Żyła w trudnej rzeczywistości. Otarła się o śmierć. Przeszła wiele kryzysów, ale zawsze brała ją szalona radość, że żyje. O tej szalonej radości życia, o dostrzeganiu światła w mroku opowiada ten spektakl.

Julian Tuwim wspierał poetkę na początku drogi artystycznej. Czesław Miłosz napisał o niej książkę. Wydała kilka tomików poezji, a mimo to, jej twórczość nie jest powszechnie znana. Czas najwyższy to zmienić.

Scenariusz: Katarzyna Faszczewska
Reżyseria: Anna Gryszkówna
Scenografia: Katarzyna Polak
Teksty i muzyka: Adrian Kieroński i Aga Ozon

Spektakl bierze udział w konkursie XV edycji Tyskiego Festiwalu Monodramu MoTyF.