spektakl

Własna produkcja
„Córki Króla Leara”
reż. Karolina Przystupa
Jak to się dzieje, że się człowiek staje zły? Czy synowie są lepsi niż córki? Czy miłość można zmierzyć?

Szekspirowski dramat opowiedziany z perspektywy trzech córek króla Leara – Goneryli, Regany i Kordelii. To historia o rodzinie, o relacjach między córkami i ojcem. Ojcem, który jest królem, namaszczonym przez Boga, więc myśli, że ma boskie prawa. O próbach kontaktu z wiecznie nieobecną matką i tęsknocie za utraconą ukochaną nianią. To opowieść o braku, nieobecności, potrzebie bliskości, poczuciu niewystarczalności, o miłości i nienawiści.

Kto tu jest ofiarą? Lear czy jego córki? A może wszyscy?

To nie jest spektakl o królewskim dworze, księżniczkach, władzy i koronie. To opowieść o rodzinie. Ojciec jest tu nazywany królem, bo za króla się uważa, ale czy mało takich rodzin, o tak zbudowanej hierarchii? O takich relacjach, gdzie są dzieci bardziej i mniej kochane, te ulubione i czarne owce?

Widz wchodzi do sali tronowej zamku króla Leara, by wysłuchać opowieści jego córek. One są już „po” – po tych wszystkich wydarzeniach i tragediach, odtwarzają swoją opowieść z przełomowych momentów, wspomnień z dzieciństwa, rozmów, rozliczając się z tym, czego doświadczyły. Przechodzą przez to wszystko jeszcze raz, żeby wszyscy mogli wysłuchać ich historii i będę ją przechodzić wciąż i wciąż od nowa.

U Szekspira tragedia zaczyna się od tego, że ojciec, stary król postanowił zrzec się tronu i podzielić królestwo między swoje córki. Chciał uniknąć sporów, które mógłby wywołać podział majątku po jego śmierci. Bardzo rozważna i mądra decyzja. Tylko pomysł na to, jak dokonać podziału niepojęty, bowiem Lear postanowił urządzić konkurs na miłość. Chciał zmierzyć miłość swoich dzieci, a to, jak dokona się podział królestwa rozstrzygnąć się miało na podstawie tego, która z córek kocha go najbardziej. Dlaczego Lear wpadł na taką myśl? Dlaczego zapytał córki o miłość i chciał zmierzyć coś tak niemierzalnego? Czy to okrucieństwo, czy może jednak potrzeba bliskości i uzyskania potwierdzenia, że jest kochany? Szekspir broni Leara, Elaine Feinstein stawia wyraźną tezę, że Regana, Goneryla i Kordelia były ofiarami ojca-tyrana. Jak jednak było naprawdę? I czy można w ogóle stwierdzić, co to znaczy „naprawdę”?

Scenariusz inspirowany: „Królem Learem” Williama Szekspira, „Córkami Leara” Elaine Feinstein i „Księgą apokryfów” Karela Čapka.
Scenariusz i reżyseria: Karolina Przystupa
Scenografia, kostiumy i maski: Adrianna Duda
Muzyka: Joanna Piwowar-Antosiewicz
Asystentka scenografki: Dagmara Daleka

Obsada:
Goneryla – Anna Białoń
Regana – Anna Buczkowska
Kordelia – Alina Bachara
Głos Króla Leara – Jan Peszek

 

GALERIA


ORGANIZATOR:

Teatr Mały w Tychach